Μεγαλώσαμε (Megalosame)

[Verse 1]
Κι έχω καιρό να ξεμυτίσω στην πλατεία
Μέσα απ' τη ρουτίνα βγαίνει η βία
Στεγνοί όλοι σα να 'χει λειψυδρία
Γρατζουνάμε συναισθήματα σα καμμένα ηχεία
Βαλ'το μπας και σπάσει λίγο η ησυχία
Βγάλαμε ρίζες μες τους τοίχους
Πρίζες μέσα σε στίχους να ενοχλούνε τους κατοίκους
Να ακούω για μένα τρίτους να μιλάνε
Πρόσεχε, στην άκρη μας κοιτάνε
Θέλουνε να γνωρίζουνε το πού πάμε
Μα αυτό δε λέγεται
Και γράφουμε όσο η μέρα μας δεν έρχεται
Όσο μεσ'την πόλη το μίσος θα περιφέρεται
Όσο το κεφάλι μου ό,τι θυμάται , χαίρεται
Μπας και σπάσει λίγο το κρύο αυτό που δεν παλεύεται
Λιγάκι στη γραμμή σας αναμένετε
Μη το κλείσετε , τι περιμένετε ;
Κοινοτυπίες έρχονται για άτομα που έρπονται
Κι ανάβει άλλο ένα , αύριο να μη θυμάμαι τίποτα εύχομαι
Όσο οι γείτονες στραβώνουν που ρίχνουμε παναγίες
Άλλη μια μέρα στο χαρτί κοινοτυπίες
Άλλη μια μέρα που γίναμε ένα με όσα μισήσαμε
Μεγαλώσαμε , καιρός να την πατήσουμε

[Verse 2]
Κι είμαι πικρός όπως τα στόματα πρωί μετά από ξύδια
Κι οι αμφιθυμίες μου βαράνε κόκκινο γαμήδια
Ένα εξάμηνο , σκέφτομαι , τρώω , ακούω τα ίδια
Κι έχω στόχο να κάψω , όχι να γυρίσω τη σελίδα
Άμα γυρίσουν τα μυαλά είναι μη τον είδατε και κρίμα
Τρίμμα κάνουν τις καρδιές μας και τις πίνουνε στη γύρα
Χήρα η μοίρα μας , κλαίει , πίνει και σπάει σ' άδεια σπίτια
Και τα καίει , τώρα γελάει και φιλάει τ' αποκαίδια
Εδώ είμαι πιο ρηχός από ποτέ
Ανοίγουν στόματα όπως ανοίγουν μύτες με κροσέ
Πάρε ό,τι θες απ' το τραπέζι και φύγε, θα 'μαι κομπλέ
Και ό,τι μείνει θα 'ναι μόνιμα δικό μας αδερφέ
-θυμάσαι;
-σαφώς και θυμάμαι
Ρωτάς , - κοιμάσαι;
-κοιμάμαι με τα ίδια σεντόνια , κοντά για να 'σαι
Κοιμάμαι την ώρα που ανοίγουνε τα μαγαζιά τους
Κι ανεβάζω τα ηχεία να ξυπνάνε για τη δουλειά τους