Radar

Πες μου τι κρατάς μέσα σου και δεν τ' ακουμπάς
Για σένα κάν' το πρώτα (πρώτα), μετά για μας (για μας)
Και ίσως συναντηθούμε (-θούμε) στην εποχή της μοναξιάς

Πες μου πού κοιτάς (πες μου, πες μου) και ό,τι σου λέω δεν ακουμπάς
Για μένα κάν' το πρώτα (πρώτα), μετά για μας (για μας)
Και ίσως συναντηθούμε (-θούμε) στην εποχή της μοναξιάς

Γεννημένος το '93 στην Αττική, μ' ένα χαμόγελο σαν να έγραψα το πιο καλό κουπλέ μου
Μ' αμολούσαν δέκα ώρες στο χαλί με δυο παιχνίδια, ανησυχούσαν που δεν μίλαγα ποτέ μου
Στα δεκατρία αρχίσαμε, φυσάγαμε καπνούς, ψαχνόμασταν να μάθουμε τα κόλπα απ' τους παλιούς
Μια παρέα τα παιδιά απ' τη γειτονιά που είχανε διαλυμένα σπίτια και γονείς αλκοολικούς
Μετά σχολείο, άρχισαν τα προβλήματα
Λέγανε έχω θέματα (ναι), προκαλώ ατυχήματα (ναι)
Κι εγώ έκοβα βόλτες στο σαλόνι τα χαράματα μετά τις κρίσεις πανικού, φανταζόμουνα κύματα (κύματα)
Όσα δεν είπα, γίνανε εξανθήματα, πιώματα, κάτι τετράμπαρα σαν συνθήματα
Ξέρω ότι αγαπήσανε σ' εμένα πιο πολύ ότι δεν πούλησα τη μούρη μου για τα χειροκροτήματα

Ο γείτονας έλεγε στον άλλο γείτονα "Δες τους. Πίνουνε τσιγάρα και αράζουν στους συνδέσμους"
Εμείς αλλάξαμε, αυτοί μείνανε ίδιοι, ακόμα δέρνουν τα παιδιά τους και κάνουν τις προσευχές τους
Είμαι όσα πήρα κι όσα έδωσα (έδωσα)
Δεν μ' έκανες να νιώσω και σε ξέχασα (σε ξέχασα)
Μη φοβάσαι ματωμένη μου πρωτεύουσα, το crew μας θα γλυτώσει τα παιδιά σου απ' τη Μέδουσα (Λ.Τ.)
Ό,τι δεν πήρε αγάπη, έγινε βίαιο κι έψαξε κάτι όμοιο για να εκτονωθεί (εκτονωθεί)
Ό,τι πείνασε, ίδρωσε στο μεροκάματο, ήρθε έξω από το σπίτι σου κι είχε σκοπό να μπει
Εδώ τα πάντα λες είναι επιλογή, μα σε γουστάρει και από τις γραμμές δεν πήρες γραμμή
Όταν σκάνε οι μούλοι, δεν μιλάμε πολύ γιατί ό,τι ακούνε από δω, παν και το λένε από κει

Έλα παιχταρά μου, φτυσ' το άνετα, πάμε ν' αγκαλιάσουμε του κόσμου τα παράλογα
Κάνε μου τη χάρη, μην ψαρώνεις όταν σκάνε με στυλ
Εσύ ήσουν πάντα κανόνι, δεν σ' έκανε μάγκα το drill
Για τα παιδιά των πολυκατοικιών, μεγαλωμένων στη θέα των αστικών φυλάκων 2-0-23
Ψυχή
Οικογένεια δηλώνει παρών
Τι κρατάς μέσα σου και δεν τ' ακουμπάς;
Για σένα κάν' το πρώτα (πρώτα), μετά για μας (για μας)
Και ίσως συναντηθούμε (-θούμε) στην εποχή της μοναξιάς

Πες μου πού κοιτάς (πες μου, πες μου) και ό,τι σου λέω δεν ακουμπάς
Για μένα κάν' το πρώτα (πρώτα), μετά για μας (για μας)
Και ίσως συναντηθούμε (-θούμε) στην εποχή της μοναξιάς

Όταν ο ήλιος ξεπροβάλλει απ' το παράθυρο, ανοίγω να μπει μέσα μη τυχόν και ξαναφύγει, αφού δεν έχω χρόνο για κυνήγι και πλέον συνεχίζω μ' άλλον τρόπο το ταξίδι
Αυτό είναι για ό,τι έφυγε και δεν γυρίζει πίσω κι όλα αυτά που λες μακάρι να τα ξαναζήσω
Για τις φορές που είπα ότι θα τα παρατήσω, που βάραγα μπουνιές στον τοίχο μήπως και τον ρίξω, μα τζίφος
Με τους δικούς μου ανθρώπους δεν παίζει ύφος, ούτε τους απασχολεί ποιος είμαι για το πλήθος
Γυρνούσαμε αγριεμένοι μες στο ημίφως, ψάχναμε να μπλέξουμε πριν να μας πάρει ο ύπνος
Αλλάζουμε κι εμείς όσο αλλάζουν οι εποχές μα μένουνε ρουτίνες που είναι καταστροφικές
Οι δικοί μου είναι καλά παιδιά μα κάποιες φορές πίνουνε, μαλώνουν κι οδηγάνε μηχανές
Κάποιοι φίλοι μου είναι αστέρια, κοιτάνε από ψηλά
Κάποιοι φίλοι μου παίρνουνε τα βουνά
Άλλοι σοβαρεύτηκαν και κάνανε παιδιά, βρήκαν ηρεμία σε κάποιου την αγκαλιά
Οι φίλες μου οργώνουν τα βράδια τη γειτονιά σου, γυρίζουν κωλοδάχτυλα στο σφύριγμα του μπάτσου
Δεν γίναμε αυτό που λέν τα στερεότυπα, δεν έχουμε φύλο, ταυτότητα κι εθνικότητα

Πέρασαν δέκα χρόνια μ' αυτή τη ζωή, δέκα χρόνια που κάνουμε μουσική
Μετά από τόσα live, κομμάτια, τόσα cd για κάποιους είμαι αυτό που ήμουν από παιδί
Δεν κάνω εγώ για τέτοια, ελα βγάλε με από κει
Παλεύω με το εγώ μου, το ξέρεις, σου το χω πει
Εκείνη έχει μεθύσει, θέλει να' ρθει να με βρει
Με παίρνει στα τηλέφωνα νύχτα, μ' ανησυχεί
Δεν θέλω να επεμβαίνεις στα όριά μου
Όσοι μ' αγαπάνε, σέβονται τη μοναξιά μου
Πάνε τα χρόνια που τα θελα όλα δικά μου. Πλέον εμπιστεύομαι και σ' άλλους την καρδιά μου

Έχω αναπτύξει έναν μηχανισμό για να επιβιώσω, όχι για να σε αποφύγω
Μα ευτυχώς με βοηθάει και σ' αυτό και δεν θυμάμαι τ' ήσουν για μένα ούτε για λίγο (τι)
Πολλές φορές πονάμε και αναίτια ζούμε τη ζωή σαν περιπέτεια
Κάπου σε κάποια ακτή αγκαλιασμένοι βλεπουμε ιοβασιλέματα
Πες μου ότι θα μείνεις για πάντα ή πες μου ψέματα