Ηφαίστεια (Ifesteia)

Άλλαξαν πολλά, μαζί τους άλλαξα κι εγώ
Θα πω πως είναι για καλό
Όλου του κόσμου τα όμορφα κατάλαβα πως δεν έχουν αξία
Άμα δεν είμαι σε θέση να τα εκτιμώ
Εκείνη με θυμάται όποτ' ανεβαίνει κομμάτι
Και με ρωτάει για ποιά γράφω στα κομμάτια μου
Τί να το κάνω που 'μαθε να 'κούει ραπ
Αφού ποτέ δεν έμαθε να διαβάζει τα μάτια μου
Δε με συμπάθησαν ποτέ όσοι φορούσαν στολή
Γιατί ο νους τους πάει ως εκεί που πάει το λουρί
Και δε μιλάω για σεξουαλικά παιχνίδια προφανώς
Αν υπάρχει συναίνεση η ηδονή δεν είναι ντροπή
Μαλάκα ομοφοβικέ
Μαλάκα ρατσιστή
Είμαστε χοντροί που δε τους ψήνει η διατροφή
Κοίτα να δώσεις αγάπη στο παιδί σου ρε μαλάκα
Άσε ποιος την έχει μεγάλη και ποιος την έχει μικρή
Ποτέ δεν ήσουνα για 'μένα όσα λέν' οι αριθμοί
Αυτή η εποχή μου επιτρέπει να νιώθω μ' ένα κουμπί
Αν η αξία σου χωράει μέσα σε μια πιστωτική
Τότε δεν είσαι για πολλά-πολλά, ούτε 'γω για πολύ
Δε θα με δεις αγχωμένο όταν μιλάμε για ραπ
Ξέρω καλά τη θέση μου μέσα σ' αυτή τη σκηνή
Όσοι αγάπαν' την κουλτούρα με λέν' δικό τους παιδί
Ένα από τα πιστόλια που 'βγαλε στο ραπ η Αττική
Από την περιέργειά σου για την πρώτη φορά
Στα δάκρυα της μάνας σου και τη λίστα του ΟΚΑΝΑ
Τώρα κουμάντο στο μυαλό σου μόνο εσύ γιατί έτσι πρέπει
Θάνατος στην αράχνη και μες τον ιστό της γλέντι
Οι φίλες μας είναι περίεργα κορίτσια
Δεν ψάχνουνε αγόρια πλούσια, μα γνήσια
Μπορείς να καλύψεις τις ατέλειες μα η προσωπικότητα δε σώζεται με του instagram τα φίλτρα
Αν θες να μάθεις πως παλεύοντ' οι Δευτέρες
Ρώτα κάτι αυτόνομες κι αλύγιστες μητέρες
Κάνε κοριτσάρα μου τα κόλπα σου να δούνε πως ανθίζουν τα μπουμπούκια χωρίς στέφανα και βέρες
Θα πολεμούσα με χαρά για κάποιους λόγους
Να καθαρίσει ο πλανήτης απ' τους λεκέδες
Αφού στην Ταϊλάνδη εκπορνεύουνε παιδιά
Και στη Μέση Ανατολή πετροβολάνε τις γυναίκες
Οι ράπερς άρχισαν να γράφουν μαλακίες μπρο
Κι εγώ έχω αρχίσει να μην την παλεύω
Μούφα οι ηθοποιοί και μούφα το σενάριο
Τσάμπα περιμένεις, δε θα παίξουμε στο έργο
Μη με ρωτάς με ποιους γυρνάω τη νύχτα
Αν σοβαρεύτηκα ή ακόμα αλητεύω
Θα μείνω βράχος κάτω από το βράχο της Ακρόπολης
Θα σκάω, θα σου φτύνω τα κουπλέ μου και θα φεύγω

Λένεεεεε
Βάλε συναίσθημα
Έχουμ' ανάγκη να πάρουμ' αυτό το ερέθισμα
Καίνεεεεε
Σα τα Ηφαίστεια
Περνάνε πάνω απ'το χρόνο, λιώνουν θεσπέσια
Φεύγουουουουουν
Κι απομακρύνονται
Έχουν πονέσει από ανθρώπους γι'αυτό κι αμύνονται
Τρέχουουουουουν
Για να προλάβουνε
Μπας και μπορέσουν τον κόσμο να καταλάβουνε

Ψάχνουμε μια θέση μέσα στο σύνολο μιας μπερδεμένης κοινωνίας
Έχουμε χαθεί κάπου μεσ' το ίντερνετ μ' ένα σύνδρομο μαλακίας
Κάπου στα ντουλάπια σου κάτι έγγραφα, 2 σφαίρες και οφειλές
Για το ρεύμα σου διακανονισμό με συμβόλαιο διετές
Η κανονικότητα τούς έχει κάνει εμάς να μοιάζουμε με θηρία
Έχουμε να δώσουμε τόσο συναίσθημα χωρίς να ψάχνουμε μεγαλεία
Και τους βλέπουμε σε συνεντεύξεις να μας λένε πόσα 'κονομάν'
Έχω πεινάσει πολύ πιο παλιά και τα χνώτα μου ακόμα απ' την πείνα βρωμάν'
Ξέρω ποιοι χαρήκανε που χαθήκαμε που δε χάσανε τη δουλειά τους
Αν το νιώθουν όσο το νιώθουμε, η σκηνή είναι όλη δικιά τους
Βγάζουμ' ένα δίσκο που κοστίζει πιο πολύ κι απ' τα χρυσάφια που κρεμάν' όλοι μαζί απ' τα λαιμά τους
Γιατί στηρίζει τα παιδιά στα δύσκολά τους
Γιατί μας είπανε μας θέλουνε κοντά τους
Ξέρω να μοιράζομαι, κάνω πάσα
Mi casa es su casa
Η Αθήνα μάς μοιάζει λαβύρινθος όταν χαζεύουμε από την ταράτσα
Κοίτα πόσο μοιάζουμε, una ratsa
Μα με κρίνεις από τη φάτσα
Έχουμε άλλη αντίληψη κι άλλο μυαλό, γι' αυτό μη μου στερείς την ανάσα
Οι πρώτοι που θα πέσουν να σε φάνε
Είναι πιθανότατα κι οι πιο ανασφαλείς
Θέλουνε να νιώσουνε κι αυτοί ότι μετράνε
Λόγω έλειψης αποδοχής απ' τους γονείς
Θα 'τανε πιο εύκολο άμα κατανοούσαμε καλύτερα κι άμα δουλεύαμε τον εαυτό μας
Αλλά πονάει το ρημάδι το συναίσθημα, κι έτσι αγκαλιάζουμε το μίζερο εαυτό μας
Άμα με ρωτήσουν άμα το ζω (ζω) όσο θέλω κι όσο μπορώ (μπορώ)
Παίζω, γράφω, τρώω, καπνίζω, βγαίνω στο Black Spot κι ηχογραφώ
Σίγουρα θα 'ρθουν καλύτερες μέρες και καλύτερες εποχές
Μ' αν δεν έρχονται θα τις φέρουμε με κουβάλημα, σηκωτές!!!
Λένε

Λένεεεεε
Βάλε συναίσθημα
Έχουμ' ανάγκη να πάρουμ' αυτό το ερέθισμα
Καίνεεεεε
Σα τα Ηφαίστεια
Περνάνε πάνω απ'το χρόνο, λιώνουν θεσπέσια
Φεύγουουουουουν
Κι απομακρύνονται
Έχουν πονέσει από ανθρώπους γι'αυτό κι αμύνονται
Τρέχουουουουουν
Για να προλάβουνε
Μπας και μπορέσουν τον κόσμο να καταλάβουνε