Νάρθηκας (Narthikas)

Βγάζω το μυαλό μου από το νάρθηκα
Και αφήνω ελεύθερες τις συμπεριφορές
Λίγο πριν μου πούνε πως τρελάθηκα
Λίγο πριν να γίνω ακριβώς όπως με θες

Βγάζω το μυαλό μου από το νάρθηκα
Γίνομαι όσα θέλω και όσα κρύβαν οι σιωπές
Λίγο πριν μου πούνε πως τρελάθηκα
Τίποτα όπως πρώτα λέω, τίποτα σαν χτες

Ακούω τις μπότες και τα μπάσα με καλούν σαν το jumangi
Και πιάνω στύλο, μην το κουράζουμε
Το κάνω να αμυνθώ
Δεν το θέλω που σε σκανάρω
Γι’ αυτό σου είπα πως δεν ταιριάζουμε
Δεν είσαι λίγη ίσως είσαι παραπάνω
Από όσο μπορώ να διαχειριστώ
Γι’ αυτό φοβάμαι, δεν ξέρω τι να σε κάνω
Και όλο τρέχω από τον εαυτό μου να κρυφτώ
Από το πάρε ως το δώσε όλα τα βλέπω δανικά
Όμως αν τα πάντα σου δώσω μην τα γυρίσεις
Λένε μαθαίνουμε από τα λάθη, όμως τα κάνω ξανά
Και ξαναπίνω το βράδυ όμως δεν φεύγουν οι τύψεις, είπα
Βγάζω το μυαλό μου από το νάρθηκα
Και αφήνω μπάρες να τρέχουνε στο απέραντο
Είπα να μείνω να δώσω μα μου την έκανες
Πονάει η προδοσία όχι το κέρατο
Αγαπώ πολύ γι’ αυτόν τον κόσμο
Γι’ αυτό φοβάμαι τους γύρω να μην πληγώσω
Δεν αγαπώ καθόλου αυτόν τον κόσμο
Και αφού πωλείται να ξέρουμε με των πόσο ρε
Kαρέλια χρυσή κάνω από τα έτοιμα
Δεν ξέρεις ποιος είμαι μα στέλνεις αίτημα
Μες το κεφάλι καμπάνες βαράνε πένθιμα
Έχεις μπιτάρα μου λες και εγώ λέω φερτηνα
Να γράψω χειρότερα από ποτέ μου
Φέτος θα βγάλουμε δισκάρα αδερφέ μου
Θα τραγουδάνε στο πάρκο όλα τα κουπλέ
Ενώ παλεύω να σηκωθώ από τον καναπέ μου ρε

Βγάζω το μυαλό μου από το νάρθηκα
Και αφήνω ελεύθερες τις συμπεριφορές
Λίγο πριν μου πούνε πως τρελάθηκα
Λίγο πριν να γίνω ακριβώς όπως με θες

Βγάζω το μυαλό μου από το νάρθηκα
Γίνομαι όσα θέλω και όσα κρύβαν οι σιωπές
Λίγο πριν μου πούνε πως τρελάθηκα

Για τα παιδιά που κουβαλάνε τη νύχτα στο βλέμμα
Γι’ αυτούς το γράφω, ούτε για τα μαγαζιά, ούτε για εσένα
Όπου γουστάρω έχω ευθύνη να τους πεις
Γιατί όταν μπήκα στη σκηνή τους δεν μου ταχανε στρωμένα
Αν σταματήσω να σε ανατριχιάζω θα πάρω τον πουλο
Γιατί δεν είμαι εδώ να πουλάω τη μούρη μου
Οι φίλοι μου δεν είναι σταρζ, είναι παιδιά της γειτονιάς
Και σκάνε με τσίπουρα βουνίσια στο καβούκι μου
Όλο γκρινιάζω στην παρέα
Όταν αράζω μαζί τους και αυτοί αράζουνε στο κινητό τους
Ξέρουνε πως έχουν ένα φίλο παράξενο
Μα και στα δύσκολα έναν άνθρωπο δικό τους
Κάπου δεν συνεννοηθήκαμε
Γιατί μου έδειχνες κώλους όταν σου μίλαγα για όμορφους ανθρώπους
Κάπου δεν συνεννοηθήκαμε αδερφέ
Μα να ξέρεις εγώ ακόμα ψάχνω τρόπους
Είπα σε μία φίλη θέλω να ραπάρω με λύσσα
Και αυτή με ρώτησε Θανάση έχεις λόγους
9 στους 10 φίλους μου κόψανε τα ναρκωτικά φέτος
Και πάνε και τα λεν σε ψυχολόγους
Αυτό που κάνουμε είναι άλλο πες στα μουνόπανα
Αυτό δεν βλέπει χρώματα, σύνορα, ονόματα
Μετράει τις νίκες μας ενάντια στις φοβίες
Την εφηβεία μας μες τις ταχυπαλμίες πες τους
Μέρες, νύχτες, χρόνια
Έδινα, δεν έπαιρνα και στέρεψα
99 φορές το ίδιο λάθος αδερφέ μου
Χρειαζόμουν 100 μα το εμπέδωσα
Δεν τους πιστεύω μάνα αυτοί δεν είναι άνθρωποι
Και αυτή η χώρα είναι αρρώστια, είναι μέδουσα
Γιατί όσα φάρμακα και αν βγουν για πανδημίες που θα ρθουν
Ακόμα θα πουλάνε πρέζα στην πρωτεύουσα

Βγάζω το μυαλό μου από το νάρθηκα
Και αφήνω ελεύθερες τις συμπεριφορές
Λίγο πριν μου πούνε πως τρελάθηκα
Λίγο πριν να γίνω ακριβώς όπως με θες

Βγάζω το μυαλό μου από το νάρθηκα
Γίνομαι όσα θέλω και όσα κρύβαν οι σιωπές
Λίγο πριν μου πούνε πως τρελάθηκα
Τίποτα όπως πρώτα λέω, τίποτα σαν χτες