Νιώθεις; (Niotheis?)

[Verse 1]
Αυτό το beat μυρίζει ελπίδα
Κουβαλάει τη καρδιά σου όταν ήσουν ευτυχισμένος
Τώρα είσαι απ' όλους και απ' όλα χαμένος αλήτη μου
Άκουσα πως η ευτυχία βολτάρει χαράματα
Κάπου γύρω από το σπίτι μου
Είναι πανέμορφη και στο λαιμό κουβαλάει
Τ' άρωμα των ονείρων μου

Στο κρασί που πίναμε δώσαμε όρκο
Πως δεν θα τους μοιάσουμε ότι κι αν μας κάνουν (ποτέ)
Για τους πειρατές μόνο ραπ (μόνο ραπ)
Και για τις γειτονιές των ινδιάνων (αε)
Άλλες δέκα ζωές να 'χα θα 'θελα
Τα ίδια να πάθαινα τι έκανα τα 'γραφα
Αφού λες είναι φάρμακο και πως σου γίναμε στήριγμα
Πίσω από τα κάγκελα
Αδερφέ μη μασάς
Γι’ αυτούς είμασταν πάντοτε το περιθώριο
Τα παιδιά που δεν είχανε μέλλον
Τα παιδιά που δεν είχανε όριο
Τα παιδιά που με τ' άλλα παιδιά
Τραγουδούσαν αλήθειες σε κάποιο υπόγειο
Τα παιδιά που χαράματα από τη ταράτσα σου
Γλυκοκοίταγαν το ισόγειο
Οι μπάτσοι μας λένε αλήτες (ναι)
Μα εμείς κουβαλάμε ψυχή (ψυχή)
Ένα βράδυ αν αράζαν μαζί μας
Θα 'καιγαν μπροστά απ' τη ΓΑΔΑ τα χακί
Ένα βράδυ να με 'νιωθες λίγο
Να μου έφτιαχνες τη 'μέρα (έλα)
Rapάρω να μη μου σαλτάρει αδερφάκο
Και μου εύχονται καλή καριέρα
Αρνηθήκαμε όσα θα δεχόσουνα
Για ένα κώδικα και μια ιδέα
Άμα ζήσω να δω τα γεράματα
Να νοσταλγώ με κλειστεί την αυλαία
Δε παζαρεύεται η φάρα μουνόπανα
Αδέρφια βγείτε να τους πείτε τα νέα
Να ανάβουν περήφανα τα καπνογόνα μας
Να κοκκινίζει ο ουρανός και η σημαία
Γιατί η ψυχή σου είναι πιο όμορφη από τις φωτογραφίες
Σου γαμώ το κεφάλι σου μούτρο
Κι οι ανασφάλειες που σου φύτεψαν δεν είναι δικές σου
Ώρα να πάρουν τον μπούλο
Εμείς γράφουμε για όσα δε φαίνονται
Για όσα χρόνια αρνούνται να δούνε
Εμείς οι Λόγος Τιμής
Και σου δίνω το λόγο μου θα μας θυμούνται

[Chorus]
Να γράφω και να ακροβατώ στα χαμένα
Κι όταν δε βαστάω, πολέμα εσύ για 'μένα
Η ψυχή μου, το μυαλό μου πάγωσε
Και εσύ λες είναι σαν να γράφω για 'σένα
(Άσε με) να γράφω και να ακροβατώ στα χαμένα
(Άντεξε) κι όταν δε βαστάω, πολέμα εσύ για 'μένα
(Αδερφέ) η ψυχή μου (μάτωσε) το μυαλό μου πάγωσε
Και εσύ λες είναι σαν να γράφω για 'σένα

[Verse 2]
Τι να μου φταις, τι να σου φταίω
Έχω καταντήσει τον πόνο αναγκαίο
Έχω ένα λόγο να μελαγχολώ
Τις φορές που ένα αλάνι με είπε σπουδαίο
Είμαι άλλα τόσα απ' αυτά που δε σου 'πα
Και σου 'πα δε θέλω να μάθει κανείς
Κι όσο τρομάζω και θέλω να φύγω
Τόσο φωνάζεις το "Λόγος Τιμής"
Και είμαι χαμένος πια
Κι όλο και πιο θυμωμένος για-
-τι είμαι ξανά σουρωμένος
Πάλι ιδρωμένος πάλι μαλάκας και πάλι αγχωμένος
Πόσες φορές να γυρίσω τον κύκλο
Να πω ένα "στο 'πα, άντε σήκω να φύγουμε"
Και πόσες φορές θα μου πεις
"αι γαμήσου, επιτέλους εδώ καταλήγουμε"
Και αλήθεια ποτέ μου δε θέλησα
Να 'μαι το πρότυπο κάποιου, συγγνώμη (ποτέ)
Λέω απλά την αλήθεια που θέλουν να ακούσουν
'κείνει που ντρέπονται όλοι
Θέλουν να γράφουν όσο ζω
Μα sorry αδερφέ μου ξυπνώ με ένα κόμπο στα στήθια
Κράτα ότι μου έδωσες, κράτα ότι σου έδωσα
Έχουνε τέλος και τα παραμύθια
Μην μου θυμώνεις αλήτη δεν είμαι mc
Εγώ είμαι εσύ και στο ορκίζομαι
Πως γράφω κουπλέ που πονάν όταν λέω
Γιατί ότι όσα έχω δει μου θυμίζουνε
Έχω ένα πρόβλημα με τις Δευτέρες
Κι ας τα κατάφερα να μη δουλεύω
Κι όσους καφέδες κι αν πιώ το πρωί
Πάλι τη νύχτα γουστάρω να βλέπω
Έχω δέκα αλήθειες να πω
Ένα ψέμα "δεν θα φύγω ποτέ"
Άμα θες να μην ακούς, καταλαβαίνω
Θα σου κρύψω το βαθύτερο κουπλέ
Τι έχουμε να δούμε κολλητέ αναρωτιέμαι
Μέσα από το σκοτάδι γεννήσαμε φως
Άμα ζω στο παρελθόν τυραννιέμαι
Αν δε γράφω θα νιώθω φτωχός
Γύρισα τον κόσμο για να σε γνωρίσω
Έφαγα τα πόδια μου για να σε βρω
Έκοψα τα χέρια μου να μη σε αγγίξω (ποτέ)
Και έβγαλα τα μάτια μου να μη σε δω
Τώρα γυμνός και κενός μες το κόσμο ξανά
Να γεννιέμαι από τον εαυτό μου (ξανά)
Δεν ξέρω αν κέρδισα κάτι
Ξέρω πως έγινε για το καλό μου (γι’ αυτόνε)

[Chorus]
(Άσε με) να γράφω και να ακροβατώ στα χαμένα
(Άντεξε) κι όταν δε βαστάω, πολέμα εσύ για 'μένα
(Αδερφέ) η ψυχή μου (μάτωσε) το μυαλό μου πάγωσε
Και εσύ λες είναι σαν να γράφω για 'σένα
(Άσε με) να γράφω και να ακροβατώ στα χαμένα
(Άντεξε) κι όταν δε βαστάω, πολέμα εσύ για 'μένα
(Αδερφέ) η ψυχή μου (μάτωσε) το μυαλό μου πάγωσε
Και εσύ λες είναι σαν να γράφω για 'σένα