Μετενσάρκωση (Metensarkosi)

Πεθαίνω κι επιστρέφω…
Και πάλι
Αγύριστο κεφάλι
Εξελιγμένο μυαλό
Το εγώ είμαστε εμείς…
Οι άλλοι καταγής

Έλα εδώ κάνει κρύο…
Ή θα ζεσταθείς ή θα καείς
Αρχίζω κι αναλύω
Το βιβλίο στο πιο σκοτεινό σχολείο
Έλα πιάσε ένα θρανίο
Ξέχνα το νεκροταφείο

Μετενσάρκωση, αυτό δεν ειν’ αστείο
Ζωντανός, ο εγκέφαλος αυτός
Από κρανίο σε κρανίο
Λευκή κιμωλία σε μαύρο πίνακα
Γράφω αντίο…
Και πάω σ’ άλλη κλίμακα
Πετάω, δεν υπάρχει εδώ βαρύτητα
Σπάνε νόμοι φυσικής

Ήχοι αθάνατοι και στίχοι
Κόντρα σε πλαίσια λογικής
Ό,τι θέλω γράφω
Για όσο θέλω υπάρχω
Ζω αφού ζεις
Ακούς οπότε πότε πότε θα σ’ επισκέπτομαι για να βλέπεις
Αγάπα όσο αντέχεις…
Ή ζήσε με το μίσος αφού το μπορείς
Αφού δεν ανατρέπεις ένα σενάριο που δεν είσαι ο πρωταγωνιστής
Όλο πέφτεις
Όσο πέφτεις άλλο τόσο ζωντανεύει κι η ντροπή
Αλήθεια, τι βλέπει ο καθρέφτης…
Εισ’ εσύ, εσύ ή ένα δάκρυ που διαλέγεις
Εισ’ εδώ, εκεί
Εδώ που θέλω ή εκεί που θέλεις ένα κίνητρο ζωής…
Αυτοκίνητο και σπίτι, ένα πιάτο φαγητό
Ένα βαρύ τσιγάρο κι ένα καθαρό ποτό

Ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει το σώμα σου
Έλα εδώ
Ηχογράφησε αυτά που λέει το στόμα σου
Να δω ικανότητα
Διαχρονικότητα κι απόψεις
Εδώ υπάρχει ρίμα
Όχι νήμα που θα κόψεις…
Εδώ που σ’ οδηγώ, στην οδό του θανάτου
Πόση ψυχή σου ‘χει μείνει για να με διακόψεις

Άκου
Ανθρώπινη φωνή, πνευμόνια δράκου…
Και ίπταμαι, είπαμε
Φύγαμε για κάπου
Το που δεν έχει αξία
Ταξίδι όπου υπάρχει φαντασία…
Και γίνομαι το αγκάθι στο σώμα του κάκτου

Πεθαίνω κι επιστρέφω…
Και πάλι
Αγύριστο κεφάλι
Εξελιγμένο μυαλό
Το εγώ είμαστε εμείς…
Οι άλλοι καταγής

Έλα εδώ κάνει κρύο…
Ή θα ζεσταθείς ή θα καείς

Αντίο