Dia De Los Muertos

D. D. L. M. είναι
D. D. L. M. είναι
D. D. L. M. είναι
D. D. L. M

Είναι 31 Οκτωβρίου, μία και δύο Νοεμβρίου…
Που ανοίγει η πύλη του νεκροταφείου
Ο θάνατος είναι γιορτή
Χορεύουν οι νεκροί κι οι ζωντανοί ντυμένοι σκελετοί
Ακούνε τους ήχους ηχείου
Αφέσου
Αποδέξου την απώλεια και ζήσε μ' αυτήν
Αλλά θυμήσου και τίμα και σεβάσου το πριν
Ειν’ η ψυχή σου
Εδώ που δεν υπάρχουν αμήν ή μην…
Η κάθαρσή σου

Φτιάξε ένα βωμό και κάνε επίκληση
Να πούμε calaveras
Αφού σαν εκλιπών έρθω για επίσκεψη
Άσε με να φτάσω, να σε πιάσω
Να χτυπήσω σαν αέρας
Αφού η σκέψη μου σημαίνει επίθεση…
Και πάμε
Λουλούδια και γιρλάντες
Όλοι μαζί τραγουδάμε
Παιδιά, γυναίκες, άντρες…
Όλοι αγαπάμε
Κοχύλια κι όστρακα πάνω στα ρούχα να χτυπάνε
Θλιμμένα πρόσωπα χαμογελάνε

Βάλε να πιούμε κι έλα τα παλιά να θυμηθούμε
Πως ήταν η ζωή όταν αρχίσαμε να ζούμε
Αφού ελευθερωθούμε…
Κι αφού ερωτευτούμε κι αφεθούμε στην αγάπη
Προτού χαθούμε…
Και να βρεθούμε ξανά και να τα πούμε
Να γίνουμε γροθιά κι αυτά που κρύβουμε να πάρουνε φωτιά και να χαθούνε
Να χαθούνε…
Ν' αναστηθούνε συναισθήματα νεκρά

Κράτα την ανάσα σου
Έρχομαι ξανά να σε βρω
Είναι το κρεβάτι σου η κάσα σου
Αν έχει πέσει τ' ονειρό σου νεκρό…
Και τώρα ξύπνα…
Και δείξε λίγο σθένος
Αν είσαι ζωντανός
Έλα να φτιάξουμε το μέρος

Είπα τώρα ξύπνα…
Και δείξε λίγο σθένος
Αν είσαι ζωντανός
Έλα να φτιάξουμε το μέρος

Ο έρως είναι μέλος
Εδώ δεν υπάρχει ξένος
Αρχή μετά το τέλος
Έπεσε το μένος
Η αγάπη έδωσε φτερά σε κάθε πλάτη
Δεν υπάρχει πένθος
Ούτε κράτος, ούτε χώρα, ούτε έθνος

Ο έρως είναι μέλος
Εδώ δεν υπάρχει ξένος
Αρχή μετά το τέλος
Έπεσε το μένος
Η αγάπη έδωσε φτερά σε κάθε πλάτη
Δεν υπάρχει πένθος
Ούτε κράτος, ούτε χώρα, ούτε έθνος…

Ούτε σύνορα
Μόνο συναισθήματα
Ποτά, φαγητά, γλυκίσματα και αναθήματα
Ξηροί καρποί κι αγαπημένα αντικείμενα
Ανέκδοτα και διηγήματα, πυροτεχνήματα
Μακάβριες ενδυμασίες
Εδώ παρόντες άπαντες
Άφαντες οι λύπες
Οι πίκρες άφαντες

Οι νεκροί μαζί μας
Η ζωή μας όπλο τους
Άφιξη από κόσμους απόκοσμους
Η φωνή μας είναι πίσω
Βήμα βήμα, ρίμα ρίμα
Η μουσική μας έχει τ’ όνομα Κατρίνα
Αζτέκοι στην Αθήνα
Ανοίγουμε το μνήμα
Ενωμένο το κομμένο νήμα
Μένω, παραμένω αγκαλιά σου
Συντροφιά σου, δίπλα

Να σου θυμίσω λοιπόν
Είναι το μίσος η κατάρα κι η αγάπη προσόν
Έλα μάνα
Θυμάμαι κάθε βόλτα στο Μινιόν
Έλα πατέρα
Σε κάθε γήπεδο ήσουν εκεί

Το παρελθόν είναι η δύναμη στο παρόν
Όλοι χτίζουμε το μέλλον
Εσύ δημιουργός ή προϊόν
Η κριτική που ασκείς, εκεί σ' ανθρώπους
Είναι πρώτα η κριτική που θα ‘πρεπε στον εαυτό σου ν' ασκηθεί
Κι αφού ν' αλλάξεις εσύ δεν αντέχεις
Άλλαξέ τους όλους
Αλλά ξέχασα, το πνεύμα σου έχει απλά κοιμηθεί…
Ύπνο βαθύ
Σ' ένα κρεβάτι που μοιάζει με τάφο
Ο Μορφέας έχει φοβηθεί που θα ‘ρθω

Κράτα την ανάσα σου
Έρχομαι ξανά να σε βρω
Είναι το κρεβάτι σου η κάσα σου
Αν έχει πέσει τ' ονειρό σου νεκρό…
Και τώρα ξύπνα…
Και δείξε λίγο σθένος
Αν είσαι ζωντανός
Έλα να φτιάξουμε το μέρος

Είπα τώρα ξύπνα…
Και δείξε λίγο σθένος
Αν είσαι ζωντανός
Έλα να φτιάξουμε το μέρος

Ο έρως είναι μέλος
Εδώ δεν υπάρχει ξένος
Αρχή μετά το τέλος
Έπεσε το μένος
Η αγάπη έδωσε φτερά σε κάθε πλάτη
Δεν υπάρχει πένθος
Ούτε κράτος, ούτε χώρα, ούτε έθνος

Ο έρως είναι μέλος
Εδώ δεν υπάρχει ξένος
Αρχή μετά το τέλος
Έπεσε το μένος
Η αγάπη έδωσε φτερά σε κάθε πλάτη
Δεν υπάρχει πένθος
Ούτε κράτος, ούτε χώρα, ούτε έθνος

Ήρθα να σου πω τα πάντα
Έχει η ζωή μεγάλη πλάκα τελικά…
Και θα τα πούμε ξανά
Πάμε χέρια ψηλά
Απόψε βάζουμε τα μαύρα και πετάμε
Πατάμε ουρανό δυνατά…
Και προχωράμε
Η αθάνατη ψυχή μου γλεντά

D. D. L. M. είναι
D. D. L. M. είναι
D. D. L. M. είναι
D. D. L. M. είναι