Απώλεια (Apoleia)

Ο πόνος έχει μέγεθος…
Είναι για κάθε δάκρυ ο πρώτος ένοχος
Ο μόνιμος ο πόνος
Είναι πόνος απώλειας
Άβυσσος, έρεβος

Είμαι κατάδικος αν έχω χάσει αγαπημένα πρόσωπα
Ο θάνατος ειν’ άδικος
Ο θάνατος απλά χτυπάει απρόσωπα
Με βάζει σε μια φυλακή αναμνήσεων
Η κάθε ανάμνηση χτυπάει αδυσώπητα και με κρατάει πίσω
Με πάγωμα κινήσεων
Αρχίζουνε τα ζόρια
Στενάχωρα τα μέρη
Χέρι χέρι η στεναχώρια
Χώρια η αδράνεια αισθήσεων
Αρχίζει ένα ταξίδι παραισθήσεων
Εκρήξεων οργής, απογοήτευση
Έναρξη πτώσεων, ακύρωση πτήσεων
Άρνηση, αποδιοργάνωση
Άνιση μάχη συνειδήσεων

Εσύ που χάθηκες, εδώ οι νεκροί παρελαύνουν…
Όλοι λείπουν αλλά δια της απουσίας όλοι λάμπουν
Οι ψυχές ειν’ αθάνατες
Αόρατες υπάρχουν
Εγώ που χάθηκα
Πέθανε το εγώ
Που χάθηκα σε κάτω ή πάνω κόσμο
Παράδεισο ή κόλαση
Μίσος ή αγάπη να σου δώσω…
Πόνο ή απόλαυση

Για πες, εισ’ εδώ, εισ’ εκεί, είσαι κάπου…
Ή δεν είσαι πουθενά…
Ή στην αγκαλιά θανάτου χουζουρεύεις
Απλά μετά πεθαίνεις
Είναι λίγο αργά μα το μαθαίνεις αφού πρώτα το παθαίνεις

Αφού δεν ομορφαίνεις, ασχημαίνεις
Ούτε με νοιάζει ποιος είσαι
Ζήσε
Η στάση που μένεις είναι το μάτι που νυστάζει
Το μάτι που κοιμάται
Το κάτι που περιμένεις αλλά να δεχτείς αρνείσαι
Για πάντα στάσιμος
Ανάσκελα στο φέρετρο και άσχημος
Άνθρωπος, άσημος ή διάσημος
Απάνθρωπος, ήσουν ο μελλοθάνατος
Είναι ο πόνος αρκετός
Ανεκτός, ή αβάσταχτος
Ο πόνος έχει βάρος
Ο πόνος είναι Άσαρκος
Εκεί στις αναμνήσεις η μνήμη θυμίζει…
Να γονατίσεις
Ένα λουλούδι ν’ αφήσεις
Αρκεί…
Αρκεί το να θυμάσαι να κρατιέσαι
Ν’ αγαπάς απλά και ν’ αγαπιέσαι
Και να δύσεις αφού ανατείλεις
Αφού τον εαυτό σου βρεις
Αφού γεννηθείς από την αρχή
Γιατί ποτέ δεν αργά για το βήμα της αλλαγής
Αλλά το επόμενο μπορεί να γίνει βήμα επιστροφής
Αργείς ή να σε περιμένω να φανείς
Ειμ’ εδώ πριν από σένα κι έρχεται το τέρμα της αναμονής

Εσύ που χάθηκες, εδώ οι νεκροί παρελαύνουν…
Όλοι λείπουν αλλά δια της απουσίας όλοι λάμπουν
Οι ψυχές ειν’ αθάνατες
Αόρατες υπάρχουν
Εγώ που χάθηκα
Πέθανε το εγώ
Που χάθηκα σε κάτω ή πάνω κόσμο
Παράδεισο ή κόλαση
Μίσος ή αγάπη να σου δώσω…
Πόνο ή απόλαυση

Εσύ που χάθηκες
Εγώ που χάθηκα
Πέθανε το εγώ
Σε κάτω ή πάνω κόσμο…
Μίσος ή αγάπη να σου δώσω