Καμικάζι...Αγάπη μου (Kamikaze...Agapi Mou)

Αυτός…
Αυτή

Αυτός ήτανε πιστός
Έλεγε το παν ειν’ ο θεός…
Αυτή λίγο πιο μικρή
Είχε ερωτευτεί μαζί του

Αυτός είχε βρει το πως, είχε δει το φως…
Αυτή ήθελε παιδί
Ζωή της η ζωή του

Αυτός ήτανε πιστός
Έλεγε το παν ειν’ ο θεός
Είχε βρει το πως
Είχε δει το φως
Αυτή, λίγο πιο μικρή
Είχε ερωτευτεί μαζί του
Ήθελε παιδί, η ζωή της ήταν η ζωή του

Αχώριστοι οι δυο τους
Εκεί, σε κόσμο δικό τους
Αγνώριστοι από τον έρωτα
Ζούσανε τ’ όνειρό τους
Έλαμπε το πρόσωπό τους
Όμορφο το χαμόγελό τους έφτανε και δώσαν όρκους…
Αιώνιας αγάπης
Η ουσία κι απουσία της απάτης
Ακούγανε τραγούδια
Μαζεύανε λουλούδια και χαζεύανε τα ηλιοβασιλέματα
Ερωτευμένα σώματα κι αγαπημένα πνεύματα

Ξεμπερδεύανε μπερδέματα
Και λήγανε τα θέματα προτού ανάψουν αίματα
Και λέγανε αλήθεια
Δεν υπήρχανε τα ψέματα
Αλλά μόνο τα παραμύθια τελειώνουνε υπέροχα

Λάμψη, κρότος
Έπειτα κλάμα
Ο πόνος, ο τρόμος
Ο φόβος είναι τραύμα

Λάμψη, κρότος
Έπειτα κλάμα
Ο πόνος, ο τρόμος
Ο φόβος είναι τραύμα

Λάμψη, κρότος
Έπειτα κλάμα
Ο πόνος, ο τρόμος
Ο φόβος είναι τραύμα

Λάμψη, κρότος
Έπειτα κλάμα
Ο πόνος, ο τρόμος
Ο φόβος είναι τραύμα

Ο θάνατος ήρθε και κάνει τα κουμάντα
Ο θάνατος ήρθε και κάνει τα κουμάντα
Είπα ο θάνατος ήρθε και κάνει τα κουμάντα…
Και κάπως έτσι, ξεκίνησε το γράμμα

Αγάπη μου μου λείπεις
Αγάπη μου, θα σ’ αγαπώ για πάντα
Γιατί δεν είσαι εδώ
Γιατί μ’ εγκαταλείπεις
Αγάπη μου, πονάω μη μ’ αφήνεις
Έπλεα σε πελάγη χαράς
Αλλά τώρα είναι λύπης
Αγάπη μου που είσαι
Θέλω μόνο να σε δω
Να ‘μαι κοντά σου
Να χαθώ στην αγκαλιά σου
Να πάρω τα φιλιά σου
Μα δεν είσαι πουθενά
Η καρδιά μου είχε γεμίσει
Τώρα γεμάτη κενά
Τ’ όνομά σου είναι στα χείλη μου
Έψαχνα το νυφικό μου
Σ’ ένα εμπορικό, με μία φίλη μου
Μετά, το μπαμ ακούστηκε
Κι ήτανε δυναμίτης
Αγάπη μου που είσαι
Αγάπη μου, μου λείπεις
Αγάπη μου θα σ’ αγαπώ για πάντα
Χάνω το μυαλό μου όσο δεν είσαι εδώ…
Γιατί μ’ εγκαταλείπεις…
Είπα γιατί μ’ εγκαταλείπεις
Είναι γύρω μου σημάδια κι είναι φρίκης

Άρνηση, οργή και αγανάκτηση
Θλίψη και κατάθλιψη
Άλλο ένα γράμμα σαν απάντηση
Δε θα υπάρξει επόμενη συνάντηση
Δεν είναι ταινία, ούτε παράσταση
Άβολη κατάσταση, άσχημη κατάληξη…
Εκείνος έγραψε κι απάντησε
Βρισκόταν υπό διάλυση

Ο θάνατος ήρθε και κάνει τα κουμάντα
Ο θάνατος ήρθε και κάνει τα κουμάντα
Είπα ο θάνατος ήρθε και κάνει τα κουμάντα…
Και κάπως έτσι
Αυτός απάντησε στο γράμμα

Αγάπη μου σου γράφω από την αντίπερα όχθη
Η καρδιά μου μόνο πόνο νιώθει
Από μικρός είχα προκαθορισμένο μέλλον
Ή ποτισμένο με μίσος
Ήμουνα το φτερό των ανέμων
Αναγκάστηκα
Μέσα μου πληγώθηκα, κουράστηκα
Απειλήθηκα και συμβιβάστηκα
Μάθανε το πόσο σ’ αγαπώ και το πόσο με νοιάζει…
Να ‘σαι το άλλο μου μισό
Τώρα για πάντα θα μισώ κάθε στιγμή
Και μ’ ενοχλεί και με πειράζει…
Που για πάντα μακριά σου η ψυχή μου θα βουλιάζει
Τώρα το κακό μου μοιάζει
Τότε άρχισε να με τρομάζει
Μου είπανε πως είμαι καμικάζι
Μου βάλανε γιλέκο σ’ ένα εμπορικό…
Κι ένα δίλημμα, ή εσύ ή εγώ…
Και το πάτησα γιατί σ’ αγαπώ
Ήθελα μόνο να γλιτώσεις
Αλήθεια
Μακάρι να υπήρχε καθυστέρηση
Τώρα θέλω μόνο να με νιώσεις
Αφού σε είδα μόλις έγινε η έκρηξη…
Κι ήταν αργά, ήταν αργά…
Και δεν αλλάζει τώρα πια
Είναι αργά τώρα, πολύ αργά…
Και δεν αλλάζει τίποτα

Λάμψη, κρότος
Έπειτα κλάμα
Ο πόνος, ο τρόμος
Ο φόβος είναι τραύμα

Λάμψη, κρότος
Έπειτα κλάμα
Ο πόνος, ο τρόμος
Ο φόβος είναι τραύμα

Λάμψη, κρότος
Έπειτα κλάμα
Ο πόνος, ο τρόμος
Ο φόβος είναι τραύμα

Λάμψη, κρότος
Έπειτα κλάμα
Ο πόνος, ο τρόμος
Ο φόβος είναι τραύμα

Είμαι στο φως από το σκότος
Είδα νύχτες οργής
Είναι παράδεισος ο κόσμος
Από ποια κόλαση να βγεις αργείς

Εκείνο το παιδί, το θυμάσαι;
Δέκα χρόνια τυφλό
Εσύ καμικάζι λυπάσαι;
Εκείνο το παιδί το μικρό;

Το παιδί αυτό ειμ’ εγώ
Το παιδί αυτό ειμ’ εγώ
Το παιδί αυτό ειμ’ εγώ…
Κι αφήνω μία κόλαση
Αγάπη να βρω

Το παιδί αυτό ειμ’ εγώ
Το παιδί αυτό ειμ’ εγώ
Το παιδί αυτό ειμ’ εγώ…
Κι ανοίγω μία πόρτα που φοβάμαι να βγω

Άσαρκος
Ο Λόγος 90 Μοίρες
Ο Τρίτος Οφθαλμός…
Άμα πιάστηκες αδιάβαστος
Αμέτρητες οι ρίμες
Ατέλειωτες όπως ο ουρανός

Ήταν η Ροή Του Μέλλοντος
Ήτανε το Βάπτισμα Πυρός
Από το Νύχτες Οργής
Από το Σκοτάδι Στο Φως