Khaab

[ورس یک]
از چشمام تو آینه خون میومد
صدایی شبیه به سور میومد
توی تاریکی دستش فانوس
یه مَرد از اون دور میومد
برمی‌داشت به سمتم قدم و
واضح میشد صورتش کم‌کم
بهم گفت که یه بلا تو راهه
در برمی‌گیره دنیا رو حتما
پریدم از خواب، برگشتم
بازم به این دنیای لجن
دنیایی که هر نفسش
درده و خوابه مُسکن دردم
در و وا کردم، حس کردم
توی حنجره یه بغض سنگین
چرا پنهون شده زیر ماسک
صورتای دپرس و غمگین
می‌ترسیدن از هم مَردم
فرار می‌کردن حتی از هم خون
حتی اعتماد نمی‌کردن
به پرتو خورشید و پاکی الکل
اونور بازاری به راه بود
ماهی گرفتن از آب گل آلود
دلالی جون آدمیزاد
هنوزم شیطان رو به راه بود
پریدم از خواب، برگشتم
بازم به این دنیای لجن
دنیایی که هر نفسش
درده و خوابه مسکن دردم
دل نگرون دست به دعا
رو کردم سمت خدا
دیدم از آسمون می‌باره
بارون لاشه‌ی پرنده‌ها

[کورس]
خوابه، مسکن دردم خوابه
خوابه، این روزا رفیقم خوابه
خوابه، مسکن دردم خوابه
خوابه، این روزا رفیقم خوابه
خوابه، مسکن دردم خوابه
خوابه، این روزا رفیقم خوابه

[ورس دو]
خدا دنیاتو بازی گرفتن
قانوناتو نادیده گرفتن
دریاتو گل آلود کردن و
هستن به فکر ماهی گرفتن
یکی دستشه فرمون فلک و
بدجوری کرده همه‌مونو فلک
کل دنیا رو ریخته رو الک
این روزا می‌ترسن مردم از میمون و زنبور و هر مور و ملخ
یکی دلخوش الکل و ویسکی
یکی بدجوری خورده به پیسی
خوب فهمیدیم هیچی بعید نی از هیشکی
برده‌ی ریسکیم و پنبه شد هرچی که ریستیم
با خنده، میگه خالقِ ویروس
خداوندت کجاست؟ کوش کنه مردمو ویزیت

[کورس]
خوابه، مسکن دردم خوابه
خوابه، این روزا رفیقم خوابه
خوابه، مسکن دردم خوابه
خوابه، این روزا رفیقم خوابه
خوابه، مسکن دردم خوابه
خوابه، این روزا رفیقم خوابه