Kalabalık

[Verse 1]
Olmaması gerekenler namlunun ucunda
Bellidir hedef, sessizlik belli bir müddet
Ve labirent mızmızlanır
Korkular kenet, eğer ki kırıldıysa iskelet hiç doğrulmaz cesaretin

Kaldırımda beslenen sabır
İnsandan beklenirse, ıslıklar çoğalır, yuhalanır beton
Bu caddenin menüsü bugün saf karanlık
Ne tabelalar yarını gösterir, ne lambalar kalabalık

Aynı mahçubiyet demir atar tenime
Muhtelif paradokslar eş zamanlı saldırır zihnime
Kayda bastığımdan beri gürültüsünü kesmeyen şehir
Bi' anda sükuneti ele verip gider mi?

Sepetlediğim alışkanlıklar ve büründüğüm vaziyet
Bilinçaltımda bi' komut hengamesi
Vasiyetimi yazdığım kağıtta zincirli bi' hissin tavsiyesi
Ne bağını koparabildim ne de dindi mersiyesi

[Verse 2]
Kendim düşmem gerek mi engeller acemiyse
Kusurla tokalaşan ilk zavallı tür insan ise?
Neden sığınır kinin etkisiyle doğru bildiklerim?
Sırtında nefeslendiğim kimliklerin herhangi birine

Zaten hepsi benim
Altın tepsilerde, kömürden bi' kalbi sunar eksiklerim
Anonim çığlıklarla sükunetin hudutlarına vardım
Ne kuşatmalar sonuç verdi, ne de ben inatlandım

Yine de silahlandım, bilmediğim bu yerde
Ismarlanan harici vakitler dahi boşa geçer
Şu; okyanusa baş kaldıran su damlası
Tek kaşıkta boğulan ihanetin himayesine girer elbet

Söylemlerim yalandan ve kalan her şey sahici
Riyalar aforoz edildi, bu doğruların faizi
Bu ütopya bensiz gerçek olabilirse
Kesin köklerimden itibaren soluyan her fikrimi