Deney Faresi

İstemesen de hiç, göğe erdi bulutların tohumları
Tek kalınca aç bu romanı, ritimden sayfalarını çevir
Sen yalanı maske sanarsın fakat o kalptedir
Dünyada deney faresiysen hudutlarını kemir

O kadar parlak ki nefret ararsın mumla karanlığı
Umutsuz şehir, cepte kusurların arandığı
Ne kadar beklesen de geçmem ordan
Benimle yürüyen bu beden zaten mezarlığı bu öykünün

İnsanın derdi bencilliğinin etten sıyrılması
İnsanın derdi insan sıfatını hiç koruyamaması
Bi kağıt parçasının doğdu iradesi elinde insanın
İmzası oydu tüm kırgınlıkların

Umut açılmasını beklediğin bi kapı
Parmaklarına yıllar gibi arkadaşlık etti kırık anahtar
Bekliyorsun, belki ardındaki bi gün anlar
Perde arkasında dua etsen de çıkmaz bu günahlar

Bu yıllar ne kadar gavat, bi ben mi kaldım müşteri?
Bi bantla kapatıldı ağzı tüm kırık düşlerin
E istediğin buysa öyle olsun madem
Ben içimden bağırsam da hiç duymuyorsun zaten

Siyah beyaz geçmişin, muhtemel sonu renk koması
Belli belirsiz bi ömrün, boş mezar mı diploması?
İçine düştüğüm deniz benden de sığ
Yeri muamma fakat belli var her yerde sır

Ya giderken ben, başka birini ararsa bu semt?
Ya ıssızlığıma aldırmayıp kaçarsa bu kent benden?
Sağır ve dilsiz, -susup dinler- sessizliği
Kaybın himayesinde anlaşılır değerin eşsizliği

Yalan rutinim, her gün yüzüme çarpan maskelerden
Onları takarak nasibini almış biriyim
İhtimaller dahilinde, dahil olduğum bedene veda etmeliyim
Bu sömürgeden vazgeçmeliyim..