Dört Duvar

Şu lanet kaplı ömrün hiç bir anında adım kadar emin değilim
İkilemlerle müebbete nöbetim
Neredeyse yedi milyar dilim, aç gözlülük artık ilim
Dünya ikincisini kesmediyse hak değil bilin

Kulaklarımı yağmalar ıslıkların
Hayatı kırpabildiğin kadar kırp
Vesikalık ölümler güzel
Başına darısı, ama önce kafanı boşalt çünkü bugünlerde sığabildiğin tek yer orası

Test ettiğin kimliklerin atıkları, bilinçaltını kirletir
Ruhun iç cebinde tükendi bir nesil
Tekerrür istilasında ruh halim, rutinlerin kancasına takıldığımdan beri, hiç değişmedim

Kontrolcü biriyim, yaşam bile istеm dışı ben nereyе gideyim?
Öksürükler gibiyim
Bir bavulda ailemden öğrendiklerim, bir bavul kendi ayaklandı
Sanki gitmek istediklerimle dolu

Alnımdaki çizgiler mi seçer yolu?
Bir kaç yalan aldım yanıma, belli olmaz ömrün sağı solu
Bu sefer benim konu
Kendimle konuştuğumda gelmiyor ki den denlerin sonu

Başımın etini yerken insanoğlu, yok sofra adabı
İnsansız hava sahası tek isteğim
Ruhsatı olmadan belinde taşır egolarını
Görünmez halatlarla yönlendirir kuklalarını dünya

Sekteye uğrar rutine bağımlılar, farklı sekmelerle uğraşırsa
Hayatla uzlaşır da istediğini alırsa insanlar ötekileşir
Kıskançlığın kıskacında özüne dönüp vahşileşir kimi

En azından seninle dünya da ihtiyarlar bir miktar
Bunu bilmek acılarına aroma katar
Bugünden itibaren, yarına itibar etmem zarar
Kendimi oynayabildiğim tek yer, bu dört duvar