Korkmaya Hazır Mısın

[Verse 1]
Kendinle vedalaş!
Gir bu lanet labirente
Bilincinin son sadakasıydım belki de
Dipte şekillenen bir masal!
Ellerimde son kırıntılar
Ve hepsi sen! maalesef ki etmiyor bir tek "ben" bile

Üfledim ve bittin
Bu küflü rüya, düşlenmeden, son deminden ittim raylara
Şimdi git!
Kalktı son tren
Bavullarına sığmayan bi kangren
Elinde taşınıyorsa, kes laneti bileğinden

Bitmiyor mu hiç masal?
Yok mu duyan
Bu şansı dahi şansa bıraktığından olsa gerek, uyan!
Hücrelerine sığmayan bi kin
Özgürlüğünü yakaladığı ritimle dost olur mu hiç, bilemiyorum!

Çift haneli dakkalara sarkamadı ziyaretin
Korkuyor dirayetinle atışan halin
Vebali sana mı kaldı zahmetin?
Yolunu açan bendim zaten
Kalanlarını taşıyan da... Sus ve koş!

[Scratches]

[Verse 2]
Korkmaya hazır mısın?
Fısıltısında sonbaharın, iç çekişlerinden
Sıyrılan bi çığlık gibi yalnız ıslıklar
Sana bi tavsiye herhangi birine kulak kesil!
İçlerinde sana içimden ettiğim küfürler gizli

Kendinle merhabalaş
Tanımasan da, afalla bi dön bak!
Göremediklerinle avun adımlarını izliyorum
Kamburunda gizli varlığım!
Ve senden alıp sana yüklediklerimle, gidiyorum

Bu labirentte kimi peynir, kimi fare
Taraflardan birine yatır bahsini
Hayatın ellerinde
Sönen bi mum kadar dahi haysiyetin yok şu mevsimde
Neden biliyorsun, elim cebinde hala

Vedalaşmak istemiyle dünden işaretlenen
Köşe nedense bi süre sonra, güler yüzüyle rutinde
Bi mektup, içlerinde desteler
İçinde belli belirsiz bi kaç da cümle, yardım edebilirim, gel!

[Scratches]