Charkhesh

؛{ قسمت اول : فرزان }؛
نمیدونم دور چندمه زمین داره میچرخه
فقط میدونم که سرم داره گیج میره
از این حرکت دوار تسلیم شم بهتر من باز
چرخش یه چیز مثل اثرات ویسکیه
شمردن بی فایدس جایی که هر ثانیه گذر عمر به یادت میاره درد
درست مثل فکر به اینکه کم کم داره دیر میشه
تنم داره پیر میشه اصلا راهی نیست دیگه تهش خاک و نیستی
اعلامیه جا خوردن رفیقات واسه یه لحظه
بعدشم ختم یه صلوات زیغی
شاه عمرت با یه مهره ی سرباز عزرائیل
خیلی راحت کیش میشه
پاشیده ای مثل قیر فاک میدی به زندگی
پاک نمیشه بدهیت دوست داری مسیرو رد کنی
هر طوری هست فتح کنی نور
تا حداقل به یه جای دیگه برسی
اونجا جایی نیست جز جایی تو ذهنت که ساختی واسه حقیقت
جایی که ایستاده میمیرم هست توش عامیانه ترین حرف
جایی که توش من عاشقانه ترینم با نگاه به طبیعت

؛{ همخوان }؛
به زمین نگاه میکنم پشمم میریزه
چند نفر بعد هر چرخش هرشب میمیره ؟
نمیدونم پس مغزم میرینه
عق استفراق رو دفتر میریزه

؛{ قسمت دوم : میرتک }؛
نمیدونم دور چندم زمین
انگار خوروندن یه الکل قوی بم
که حتی مزه هاشم واسم سگ خور همیشه
بازی چرخ و فلک نوید مرگو به من میده
یه فکر خوب میره زیرم برعکس میشه تش خود مریض
دوباره سوال میشه واسم خود نتیجه
تکامل با عدد میسنجیم نمیفهمیم این عددا کلش یه فریب
عمرم گذشت نفهمیدم از بُعد بَعد هیچی
خالقم سکوت کرد وقتی که غرشم میشنید
جلوم یه راه بازه پشتمم که هیچکی
انگار اومدیم بشیم مانع رشد همو پیر شیم فقط
تهشم بمیرم به کیر کی بر میخوره
اونم که روشنی میفهمه تو تیرگی غلط میخوره
گوشه گیر ترین تو این زمین گرد
به دنبال حق هرچند نزدیک دوریش همیشه بش

؛{ همخوان }؛
به زمین نگاه میکنم پشمم میریزه
چند نفر بعد هر چرخش هرشب میمیره ؟
نمیدونم پس مغزم میرینه
عُق استفراق رو دفتر میریزه