Τίποτα Πια (Pia)

Όσο περνάνε τα χρόνια σε κυνηγάνε στιγμές
Μήπως και τους πεις μαζί σου αν έχεις όσα θες
Αν νοιώθεις άνετα ή αν είσαι ευτυχισμένος
Αν είσαι αλλιώς μην δείξεις φοβισμένος
Θα γίνει ο χρόνος λόγια και παντού θα τ ακούς
Σαν παλιά μοιρολόγια σε καινούριους καιρούς
Και με το ψέμα αγκαλιά θα μοιάζουνε παντοτινά
Και η θλίψη θα φορέσει γιορτινά
Γι αυτό σου λέω μην σε βαραίνει άλλο το χθες
Με ένα ψέμα σου καλό κέντησε όλες τις πληγές
Για να αποφύγεις όλα όσα μάζεψα εγώ
Χωρίς να ξέρω γιατί και κοντεύω να πνιγώ
Απ οτι θέλω κι απ ό,τι θέλουν από μένα
Τελευταία φορά που τα χω χαμένα
Θα κάνω ό,τι έκανα παλιά χωρίς να ξέρω γιατί
Με τους ήχους κι απλά θα γράφω στο χαρτί
Γι αυτά που πήρα χωρίς να ξέρω αν τα θέλω
Γι αυτά που έδωσα και τώρα πίσω δεν τα θέλω
Κι όσα νόμιζα ότι μου κάτσανε καλά
Σας τα χαρίζω δε θέλω τίποτα πια

Λες να θέλω να σκεπάσω όσα έχω φτύσει
Αφού μια ανάσα μπορεί να με γκρεμίσει
Και να βγάλει απ την ψυχή μου τα κρυμμένα
Που έχω πληρώσει δυο φορές δεν είναι κλεμμένα
Λες να θέλω μια αγκαλιά που να μυρίζει όπως παλιά
Και μια μούσα με κατάξανθα μαλλιά
Να μου ακουμπάει το φαρμάκι στις πληγές μου με την γλώσσα
Όχι δε θέλω, έμαθα τόσα
Λες να θέλω να μετρήσω το χαμένο μου ιδρώτα
Και να τον φτιάξω χαρά και φως όπως και πρώτα
Να τον αφήσω να κυλάει με το αίμα
Αν θα με αγγίξεις δε θα ναι ψέμα
Λες να θέλω να μοιραστώ την μοναξιά μου
Με κάποιον που ζητάει κάτι από μένα στη σκηνή μπροστά μου
Και να του αφήσω δυο λόγια από ένα μύθο του βάλτου
Για να τα κάνει με το ζόρι δικά του
Όχι δεν θέλω να μπει στη λάσπη κι έτσι να με δει
Η ζωή γιατί δε με γουστάρει από παιδί
Αφού δεν ήξερα τι ήθελα αλήθεια από παλιά
Γι αυτό και δε μου φτάνει η τελευταία της γουλιά

Μήπως θέλεις το όνειρό σου ντυμένο καλά (δε θέλω τίποτα πια)
Το χαμένο σου ιδρώτα μήπως θέλεις σε φράγκα πολλά(δε θέλω τίποτα πια)
Μήπως θέλεις μια κλεμμένη παλιά αγκαλιά(δε θέλω τίποτα πιά)
Ή μήπως θες απ τη ζωή την τελευταία γουλιά