Στoυ Aιώνα το Φευγιό

Τώρα που φεύγεις αιώνα μοιάζεις πολύ με το φευγιό μου
Θα σε κάνω δυο λόγια να σε χαρίσω στο γιό μου
Θα το κάνω παραμύθι να μοιάζει
Για να το πάρει καλά μπορεί και να τον νοιάζει
Θα σου φερθώ ευγενικά όσο μπορώ φυσικά
Ψάχνω τον τρόπο πως να του το πω κανονικά
Πως όταν φώναζε ο θεός δεν τον πήραμε χαμπάρι
Εμείς είχαμε το νου μας πως θα πάμε στο φεγγάρι
Γιατί ζηλεύουν τα πουλιά και δεν μας κάνουν χαρά
Που έχουμε τώρα σιδερένια μεγάλα φτερά
Γιατί τα πόδια μας στη γη σπάνια πατάνε
Και τα χέρια μας τιμόνι συνέχεια κρατάνε
Πως να του πω ότι η μουσική έβγαινε από ένα χωνί
Κι ότι ο πρώτος σινεμάς ήταν πανί
Κι ότι μας φτιάξαν ένα μικρό ονειροκούτι
Για να γλιτώσουνε μια και καλή όλοι τούτοι
Πως να του πω για προσφυγιά για Πόλη και για Σμύρνη
Και για εμφύλιους και τέτοια κάγκελο θα μείνει
Πως να πω ευγενικά για πολέμους σε παιδάκι
Κι ότι ο πιο τρανός μαλάκας είχε ένα μικρό μουστάκι
Πως στην χώρα με τα χιόνια έγινε αφέντης ο λαός
Για να γίνει το όνειρο καημός
Την αλήθεια αν του πω θα του το βγάλω από τη μύτη
Αυτός νομίζει ότι ο Zoro είναι φίλος του Σημίτη
Μας σιχαθήκαν οι θεοί
Και μας δέσαν την ψυχή με τα χέρια
Τώρα φοβούνται οι θνητοί
Που δεν θα γίνουν αστέρια
Φτιάξαν του αιώνα στολή
Την πιο μεγάλη μας μιζέρια
Κι αν με φοβάσαι ζωή
Λύσε μου μόνο τα χέρια
Πρέπει να βρω στην ψυχή μου να ασχολείται μ’ άλλο θέμα
Για να μπορέσω να του φτιάξω ωραίο ψέμα
Ήρθε η ώρα να του πω για τη φύση και τα ζώα
Όχι για ‘μάς, για τ’ άλλα που είναι αθώα
Γιατί δεν μας μιλάνε και δεν πονάνε οι μηχανές
Τι είναι τελικά το άγχος και το στρες
Πως να του πω ότι ανήκει στην Ευρώπη
Και δε μιλάν την ίδια γλώσσα όλοι οι ανθρώποι
Άντε πες του ότι ο κόσμος τώρα μπήκε σε κουτάκι
Άντε πες του ότι η Dolly δεν είναι προβατάκι
Κι ότι δεν είναι Power Ranger οι μπάτσοι
Αυτό θα το ρισκάρω και στραβά ρε να του κάτσει
Άντε πες του για μπάσκετ αφού δε πρόλαβε τον Γκάλη
Θα νομίζει τώρα η μπάλα ότι είναι πιο μεγάλη
Άντε πες του ότι υπάρχουνε παιδιά που ζούν στο κρύο
Κι ο μπαμπάς του Mickey Mouse διατηρείται σε ψυγείο
Άντε πες του για το σπίτι το λευκό
Που σκορπάει το κακό όσο γαμεί το αφεντικό
Άντε δείξ’ του το δικό μας που είναι τίγκα περιστέρια
Κι ότι εκεί μέσα βρώμικα έχουν όλοι χέρια
Λάθος παραμύθι μοιάζει με τιμωρία
Τα ψέματα θ’ αφήσω να του πει η ιστορία
Ντρέπομαι για πρώτη φορά μπροστά στο γιό μου
Τη βλέπω να του λέω μοναχά για το φευγιό μου