Κάνε μου τη Xάρη

Όταν ανοίγεις την καρδιά σου κράτα ρε και λίγο αβάντα
Όλα τον κόπο δεν αξίζουν το ίδιο πάντα
Μην ξεγελιέσαι και σε παίρνουν χαμπάρι με την πρώτη
Μπορεί η τύχη να σου χρωστάει έναν προδότη
Ή ακόμα ένα φίδι με την γλώσσα ποτισμένη
Με φαρμάκι που αντέχει στον καιρό δεν ξεθυμαίνει
Μην το χαϊδεύεις λοιπόν κι όταν άκακο σου μοιάζει
Κάνε το πρώτος να τρομάζει
Τι έχεις να χάσεις το καλό ή το κακό
Έτσι κι αλλιώς θα σε δαγκώσει όταν σε βρει βολικό
Θα τυλιχτεί απ’ το λαιμό σου
Θ’ αλλάξει δέρμα να ξαλαφρώσει απ’ τον καημό σου
Σ’ αυτά τα μέρη από παλιά μας ζωνουν τα φίδια
Δε βρήκα ούτε ένα ρε να κουβαλάει πάνω του αρχίδια
Δε βρήκα ούτε ένα να τελειώνει μοναχό του
Πάντα κάποιος θα υπήρχε που γελούσε στο χαμό του
Σύνδρομο της κατοχής ή μετάλλαξη εποχής
Που οι ρουφιάνοι τώρα είναι άνευ ενοχής
Έχουν κώδικα κοινό ίδιο λάκκο για φωλιά
Κι από κει που δαγκωνόντουσαν ν’ αλλάζουν φιλιά
Ζευγαρώνουν με καμάρι και φωνάζουν δυνατά
Είναι κάτι που γνωρίζουν καλά τα ερπετά
Δεν τα ξέρω εγώ αυτά και πάρτε το χαμπάρι
Όποιος προδώσει μια φορά θα μου χρωστάει και μια χάρη

Όσα σου έταξα λοιπόν να τα θυμάσαι καλά
Κι όταν θα σέρνεσαι όπως λέει κι η κατάρα χαμηλά
Να `χεις το νου σου άμα ταιριάξει το φαρμάκι θα σου βγάλω
Και να το πιεις με το ζόρι θα σε βάλω
Θα θέλει το κορμί σου την ψυχή σου ν’ αδειάσει
Κι ένα θάνατο αργό να σου ταιριάζει
Θα θέλει την ντροπή σου λάφυρο για τη ζωή σου
Κι όταν θέλουν οι τύψεις θα ξεδιψάνε στην πληγή σου
Γι’ αυτό σου λέω κράτα το μάτι ανοιχτό όταν κοιμάσαι
Μια νύχτα σαν κι αυτή θα `ρθω που θα φοβάσαι
Να σου τυλίξω το λαιμό με λίγη λάσπη απ’ το βάλτο
Μας περισσεύει το κακό εκεί κάτω
Μας περισσεύουν κι οι μύθοι αλλά απ’ αυτό δε σου χαρίζω
Σου `χα φτιάξει ένα ψέμα τώρα πίσω δε γυρίζω
Θα μείνω εδώ κι όσο καιρό και να μου πάρει
Θα περιμένω γι’ αυτό κάνε μου τη χάρη

Γιατί όπως λέει κι ο σοφός
Όταν του ήλιου βγει το φως
Το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
Μη το βοηθάς να σηκωθεί

Τι ωραία η προδοσία σου `χει φτιάξει ευλυγισία
Για να σου δίνουν οι χαμένοι σημασία
Σου ζωγράφισε κι ένα χαμόγελο στο στόμα
Σού `φτιαξε μάσκα αφού κατούρησε στο χώμα
Σ’ άλλαξε τη μιλιά κι έδωσε στα πουλιά
Για να μιλάνε όσο πετάνε την παλιά
Να λένε όποιος την είδε σε μια νύχτα παλληκάρι
Ότι είμαι εδώ και μου χρωστάει και μια χάρη

Κάνε μου τη χάρη, όσα σου έταξα να τα θυμάσαι
Κάνε μου τη χάρη με το ένα μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι
Κάνε μου τη χάρη να μιλάς δυνατά όταν φοβάσαι
Κάνε μου τη χάρη, για να σ’ ακούω απ’ όπου και να `σαι