Sooratak

[ قسمت ۱ ]

از بالم کندم پر کردم تو بالشتکم
اوج گرفتن یه رویا شد تو خواب شبم
به وسعت جهانه خاک شکّ م
نداره خبر از گل دنیایی که کف لبای غنچه س
سوای مردن مرگ ، اون لحظه س
که یه آشغال جلوی خودش لو رفته س
نه نعل اسب میخواد نه مهره مار
نمیفروشم قلعه م رو به طرز فکر دَلت
یه تک پا بهم سر بزن
تو عمق جامعه م اونجا که گود
یه پهلوونم ، همپای ساز مرشد
میکشم به زحمت کباده به گرده
دُرّ زندگی واسم‌ نوشیدن یه جرعه آبه
جواب نوچه رکه نُچ
بت یه مده که عمل اومد از زیر بته
چرا مشکی بپوشم واسه فوت وقت ؟
آتیش بیار معرکه س فروشنده ی هیزم تر

[ همخوان ]

نمیارزه به دقّ و دلیش هم
کل زمین هم چکش کن نسیه س
چشام کف پای مادر
تا شاید که بهشت رو ببینم

[ قسمت ۲ ]

طبقاتی ولی سالم
قرقاطی ولی قادر
کور ولی کاشف
همیشه مورچه ها جالب بودن برا
پسر بچه ای که اون ته مهای کوچه
فلسفه تو مُخش میکرد
دیگه جونم برات بگه دغدغه م
از کوه و دمن حرف زدن
لب یه رود و بس
بچّه م هنوز دنبال کشف کردن
دندون عقلم کندس ؟ نه !
چون هنوز مغزم میجوعه میشه فک ام گرم
مه شکن میخواد این مرد که تو مه
گم کرد خودش و این مرز که تومه
بود و نبودمو ، قافیه عروضمو
اینکه چقد تاریکیه از هر روزمو فهمونده
فرصت بی ریا بودن که پیدا نشد کف کوچه
تکی منم ، مزّه و طعم خونه
زیر زبون موند
راه میرم من هنوز قوز
زیر سقف آسمونی که
بالا سریش رو به قلب ماها جوش میده
رُخ ، امشب قصّه گو میشه

[ همخوان ]

نمیارزه به دقّ و دلیش هم
کل زمین هم چکش کن نسیه س
چشام کف پای مادر
تا شاید که بهشت رو ببینم

[ قسمت ۳ ]

لای فرمول زندگی ام
میشم تقسیم با هر ضربه ش
یادم نره کوچیکم یه ذرّه م
هرچند ارزنده م و زرّم
خاطر جمع از کم و کسرم ، هستم
دنیا میده بت پا
تو میدی از دست
بریدی از لج
سریدی از تخت
کمیکی مردک
تو کی ای اصلا ؟!
که شدی نیمی از من
سبکی
تو رو فراری میدم هرچند وقت یه بار به صد زحمت
نقابی صورتکی تو لکی کَکی
میکنم کلکتو بد کلکی شکّی ، خود تردید
این نگاهم چقد اشک ریخت و تر دید
تو منو مبهم میکنی واسم خب
فرق نمیکنه بیاد تاسم جفت
شناسمی ، هرچی بسابی نمیشه کشکی آدم ، آدم
از یه راهی غیر اجی مجی باس نقاب کند
تا یادم بمونه خواب خوابم

[ همخوان ]

نمیارزه به دقّ و دلیش هم
کل زمینم چکش کن نسیه س
چشام کف پای مادر
تا شاید که بهشت رو ببینم

[ قسمت پایانی | صفیر ]

صورتکت رو از ریشه بکن
عین روزی که به دنیا اومدی بمیر
اهلی
رُخ
دهقان