[ قسمت ۱ ]
غصه نخور زمان سراب نیست
هسته رو بکار اگه میوه پلاسید
دروغت میگه رو چی حسّاسی
گیر خودشه هرکی از خودشه فراری
این جهان من رو به تفکّر وا میداره
هر آدمی به خودش یه وامی داره
نیست ملالی زندگی جاریه
دو تا هواکش نصب کن جا ریه
به خودت بپیچ اگه دنبال جوابی
پیشت بمونه این نصیحت
باید تنهایی به نور رسید
شاپرک ها بی هم پیله ن
پس اگه تکی آس باش
آینه شو تا بدی بازتاب
کی پای غُر غُر وزغ میشینه جز باتلاق ؟
عشق هرجا باشه واس ما آشناس
وقتی همپای خودتی
تک نمیفتی لای دو دلیت
دنیا یه کتابه به چه گندگی
اگه توش به کوچیکی یه نقطه ای
عوضش میتونی بشی ختم کلام
کی گفته اندازه ضعفه ؟
فاصله دو تا ستاره یه بند انگشته و
با یه ترک پاچیده س
سدّی که مدّعی بود آب دیده س
[ همخوان ]
خوشبختی چیه ؟
فک کنم نه گنج قارونه نه عمر جاوید
خوشبختی چیه ؟
شاید درک اینکه چرا نور روی غنچه تابید
بی پرسش نمیرم از دنیا مشتی
خوشبختی یعنی اینکه هر لحظت رو بپرسی
که کی هستی
همین
[ قسمت ۲ ]
غصّه نخور هر ثانیه س یه قطره
شنا کن تو اقیانوس لحظه
جاری شو موج نداره مرداب
بپر از دیوار حاشات من میگیرم قلّاب
بخورم غم چی که غصّه در پیته
رُخ ، یه مشرقی سر به زیره
راستی میارزه چی به اشک دیده ؟
لحظه مرگ مردی که به خودش بدهکاره
دنیا صد مدل طلسم داره
دست هنرمندی که تو گل مائه ببوس
تا این دله واشه
میگی بابا دنیا الکیه
میگم دنیا عجب الکیه
دونه درشت باش تا توش موندگار شی
این رسم صور فلکیه
دل دریای ما که خیلی وقته
از تیغ لنگر نمیرنجه
هر روز اینو بیشتر میفهمم
که جهان الفباش هم خیلی حرفه
پرواز ستاره ی دنباله دار
رویام رو زنده میکرد تو آسمون
شاید چون حرکت معنای آدمیه و
آدمی زنده س به آرزو
[ همخوان ]
خوشبختی چیه ؟
فک کنم نه گنج قارونه نه عمر جاوید
خوشبختی چیه ؟
شاید درک اینکه چرا نور روی غنچه تابید
بی پرسش نمیرم از دنیا مشتی
خوشبختی یعنی اینکه هر لحظت رو بپرسی
که کی هستی
همین
[ قسمت پایانی ]
فقط همین
Sefid was written by Rokh.
Sefid was produced by Saeed Dehghan.