Shaerane Mordeh

[آلبوم عاشق - متن/تکست آهنگ "شاعران مرده" از فرزان]

[ورس]
کز کردم یه گوشه ی روحم
می‌گردم دنبال نشونه‌ ی بودن
اگه غذا به تنم امروز برسونم
زنده می‌مونم تو جنگل بدون خشونت
و الا ممکنه که بلولم تو خودم
از مغزم نیست هیچ زندونی تو در تو تر
تا آخرین گام هستی استفاده کنم ازش
تا یه روز باز بشه اشتهام به مردن
از بالا رفتن از پله های جرات
تا رسیدن به انتهای بن‌ بست
می‌گذره مثل آب خوردن
اگه فقط فکر کنم به حس کامل شدن
کل آسمونو می‌خوام نه ستاره شدن
نمی‌خوام دیگه استخاره کنم
برا جنگ واسه چیزایی که مال خودمن
رو زمین خواهد موند جای پای هنر
توی انجمن شاعرای مرده‌م
که همیشه زنده‌ن ، داره کارشون حرف
یه الکل ، واسه دائم الخمرا
که سردی زمستونو یادشون هست
کل هستی بارش توی کوله‌س
روی دوشم می‌کشمش تو شهر
عرش کبریایی یه کِمَکی دور تر
می‌خوام برم اونجایی که نور هست
اونور تر از معنای رو سود شم
همه جهانای مادی جلو چشم نابود شن
کل هستی و بارش توی کوله‌‌س
روی دوشم می‌کشمش تو شهر
من شعر می‌گم یا شعرا سرودن
معنیو که منو فهمید تو معنی بودن
کل هستی و بارش توی کوله‌‌س
این داستان ادامه داره تا یه روزی خوب شم