Seizoenen

Ze speelden samen in de volle zon
Of sliepen in het gras onder de bomen
Het leek of het nooit anders worden kon
En dat er nooit een einde aan zou komen
Zij noemde hem mijn grote sterke dromer
En hij wist duizend lieve naampjes op een rij

Maar elke lente gaat voorbij
En in één keer was het zomer

De hitte van de dag was wel een last
Maar wie gezond en sterk is kan daar tegen
En af en toe bij wijze van contrast
Trok God de hemel toe en stuurde regen
Voor droefheid was maar o zo weinig reden
Ze konden ongestoord gelukkig zijn en blij

Maar ook de zomer gaat voorbij
En de herfst stond aangetreden

De dagen werden kort, de nachten lang
De storm begon vervaarlijk hard te huilen
Maar dat maakte hen helemaal niet bang
Ze hadden toch elkaar om bij te schuilen
De regen sloeg de kaal geworden bomen
En vormde plassen in de eens zo groene wei

Maar ook het najaar gaat voorbij
En de winter is gekomen

Kortstondig als het gras is ons bestaan
Dat feit is met geen woorden weg te praten
Waarom loop je zo fanatiek vooraan
Terwijl je morgen alles los moet laten?
Misschien is er ook dan nog ergens iemand
Om je te helpen bij dat allerlaatst karwei

Want ook de winter gaat voorbij
Wat er daarna is weet niemand