Περί Ανέμων και Υδάτων (Peri Anemon kai Idaton)

[Verse 1: Solmeister]
Είναι αργά αλλά εγώ σε περιμένω από νωρίς
Έχω την ελπίδα πως ξέρεις πού θα με βρεις
Δεν ξέρω αν θα με γνωρίσεις τόσο που 'χεις να με δεις
Περιμένω από νωρίς μα ξέρω πως δε θα φανείς
Κρίμα, είχα τόσα να σου πω
Ψάχνω κάτι παλιό ν' ακούσω μπας και ξεχαστώ
Η μουσική καλύπτει τις λέξεις μου
Και τη βάζω δυνατά να μην ακούω τις σκέψεις μου
Βλέπεις
Το φθινόπωρο μου άφησε μια απορία
Θύμισέ μου τι σημαίνει ευτυχία
Ξεχάστηκα όταν πρωτοέφυγες και γελάστηκα
Τον εαυτό μου πρόδωσα κι έχασα στην πορεία
Κι έμεινε το παρελθόν μου, 'κείνος ο αριθμός
Και μονή συντροφιά μου ένας Γενάρης γλυκός
Αυτός που τότε με μεθούσε διαρκώς μ' ένα άρωμα
Και μου χαμογελούσε όποτε ένιωθα μονάχος
Δεν είμαι αυτός που ακούς για να με νοιώσεις πρέπει να
Περπατήσεις στο πλάι μου ένα απ' τα δειλινά
Που μ' αγκαλιάζει η παγωνιά σ' ένα δρομάκι μισοφωτισμένο
Δίπλα από το σπίτι που δε μένω πια
Στη λεωφόρο σε μια στάση λεωφορείου
Κοιτούσαμε τ' αμάξια να περνάνε
Τώρα είμαι μόνος και τα κίτρινα φωτά είναι θολά
Είναι ωραία τα παλιά μα δε γυρνάνε

[Chorus: dPans, Solmeister]
Όταν η νύχτα περάσει θα φύγω (θα φύγω)
Ίσως πίστεψα πως θα 'ρθεις για λίγο
Έστω να πούμε...
Τέλος πάντων (τέλος πάντων)
Τα περί ανεμών και υδάτων (τα περί ανέμων και υδάτων. Κι υδάτων)

[Verse 2: Solmeister]
Οι έρωτες ευδοκιμούν στις δυσκολίες
Τον Μάρτιο χάνουν τα φύλλα τους σαν φύγουν οι κακοκαιρίες
Γι' αυτό και όταν είναι καθαρός ο ουρανός
Εγώ σκέφτομαι θλιμμένες ιστορίες
Μυρίζω γύρη και άνοιξη ενός Απρίλη κατάθλιψη
Ζω την ίδια κατάληξη σ' επανάληψη
Μια ανάμνηση λειψή, μια εγκατάλειψη
Μια ψυχρή απάντηση σε κάποια τυχαία συνάντηση
Στο ίδιο μέρος που δυο βλέμματα γεμάτα ερωτά
Τα βρήκε η αυγή να μουρμουράνε τ' αφανέρωτα
Εσύ με ρούχα αλέρωτα, άσπρα και άσπιλα
Κι εγώ μ ένα μπουκέτο ανθισμένα τριαντάφυλλα
Θυμάμαι μου 'λεγες να φύγουμε από 'δώ
Γιατί του κόσμου τις χάρες τις ζήσαμε
Ήταν μισογεμάτο το ποτήρι με κάτι μεθυστικό
Και θυμάμαι μόνο πως χαμογελούσα όταν τσουγκρίσαμε
Λίγο καιρό μετά βρέθηκα στα νησιά
Κρασί να κατεβάζω μαζί με τη μοναξιά
Στου καραβιού τις κουπαστές καλοκαιριού μέρες ζέστες
Ξύπνησαν μνήμες από φίλων φάτσες χαμογελαστές
Που παίζουν κρυφτό στη λησμονιά
Αλλά κι εσύ μια απ' τα ίδια
Νόμιζα πως σε είδα. μα είναι αδύνατον
Όλη μου η ζωή έχει αλλάξει σελίδα

[Chorus: dPans, Solmeister]
Όταν η νύχτα περάσει θα φύγω (θα φύγω)
Ίσως πίστεψα πως θα 'ρθεις για λίγο
Έστω να πούμε...
Τέλος πάντων (τέλος πάντων)
Τα περί ανεμών και υδάτων (τα περί ανέμων και υδάτων. Περί ανέμων κι υδάτων)

[Chorus: dPans, Solmeister]
Όταν η νύχτα περάσει θα φύγω (Όταν η νύχτα περάσει θα φύγω)
Ίσως πίστεψα πως θα 'ρθεις για λίγο (Ίσως πίστεψα πως θα 'ρθεις για λίγο)
Έστω να πούμε... (Έστω να πούμε)
Τέλος πάντων (τέλος πάντων)
Τα περί ανεμών και υδάτων (τα περί ανέμων κι υδάτων)