Καταφύγιο (Katafigio)

[Verse 1: dPans]
Κι έρχονται μέρες πως νοιώθω πως δεν έχω τίποτα να δώσω
Ψάχνω τρόπο να με βρω και να με ξεκλειδώσω
Και όσο με βρίσκω άλλο τόσο
Πιστεύω πως είμαι ένα βήμα πιο κοντά στο να τα ξανασκατωσω
Για αυτό πες μου που χάθηκαν φίλοι και γνωστοί
Πάντα θα είναι μακριά αυτοί που αγαπάς πιο πολύ
Και είναι κάνονας κάθε που έρχεται η φεύγει χειμώνας
Τα Σαββατόβραδα του δωματίου μου να είμαι θαμώνας
Μόνιμος χαρακτήρας κι άνθρωπος λίγο ανώριμος
Κι άσε να λένε τόσοι πως μεγάλωσα απότομα
Σταμάτα να παρασκεφτεσαι, είναι σκότωμα
Τι μου ζητάς συγγνώμη, γαμώτο, αφού με γάμησες σκόπιμα
Κι όσοι μας οδηγούν στο κενό δεν είναι αυτοί που νομίζουμε
Απλά όσα κάνουν μας φαίνονται γνώριμα
Χαραμίζουμε τους εαυτούς μας για πρόσωπα
Και στις πράξεις μας αύριο κιόλας δε θα βρίσκουμε νόημα

[Chorus: dPans, Dusty & Blake]
Συχνά χάνομαι απ' όλους και απ' όλα, κι από εμένα ακόμα
Έχτισα ένα καταφύγιο από λάθη, δίχως κόπο και ιδρώτα
Η μέρα μου κυλάει, τη νύχτα είναι τα ζόρια
Δε θα σε βρεις ποτέ αν δε σε χάσεις πρώτα
Συχνά χάνομαι απ' όλους και απ' όλα, κι από εμένα ακόμα
Έχτισα ένα καταφύγιο από λάθη, δίχως κόπο και ιδρώτα
Έχτισα ένα καταφύγιο από λάθη, δίχως κόπο και ιδρώτα
Ξερό κεφάλι, ποτέ δεν πήρα από λογία, δε θα με χάσω ποτέ αν δεν το γκρεμίσω πρώτα

[Verse 2: Dusty]
Ψάχνω ανθρώπους ν' αγαπήσω, ψάχνω δρόμους να βαδίσω
Ψάχνω τρόπους να εξηγήσω τι απλά είμ' εγώ
Ψάχνω να μ' αποδείξω αν κάνω κάτι σωστό
Αν έχω κάτι για να ελπίζω κάτι για να προσπαθώ
Αν έχω βάλει σε μια τάξη τα θέλω μου
Και άμα τα θέλω μου χωρούν κάπου στο μέλλον μου
Ψάχνω το φως, τη γνώση, κάτι που θα με νιώσει
Κάτι που θα μου δώσει πίσω όσα του 'χω δώσει
Ψάχνω μέρη να γνωρίσω
Αν κάτι γνωρίζω είναι πως δε θα είμαι όπως τώρα για πολύ καιρό
Εδώ ψάχνω όσα περισσότερα προλάβω να δω
Όσα περισσότερα ζήσω όσα περισσότερα πω
Ψάχνω αυτούς που έχω κόψει, τελευταία είναι πολλοί
Κι αναρωτιέμαι αν φταίω εγώ ή αυτοί που έχουν χαθεί
Ψάχνω να βρω τι μου αξίζει, τι με γεμίζει ζωή
Τι μου θυμίζει όλα αυτά που πια έχουν ξεχαστεί, ψάχνω!

[Chorus: dPans, Dusty & Blake]
Συχνά χάνομαι απ' όλους και απ' όλα, κι από εμένα ακόμα
Έχτισα ένα καταφύγιο από λάθη, δίχως κόπο και ιδρώτα
Η μέρα μου κυλάει, τη νύχτα είναι τα ζόρια
Δε θα σε βρεις ποτέ αν δε σε χάσεις πρώτα
Συχνά χάνομαι απ' όλους και απ' όλα, κι από εμένα ακόμα
Έχτισα ένα καταφύγιο από λάθη, δίχως κόπο και ιδρώτα
Έχτισα ένα καταφύγιο από λάθη, δίχως κόπο και ιδρώτα
Ξερό κεφάλι, ποτέ δεν πήρα από λογία, δε θα με χάσω ποτέ αν δεν το γκρεμίσω πρώτα

[Verse 3: Blake]
Κι από ανάγκη ανοίγω το τετράδιο που έγραφα
Και λυπάμαι πραγματικά τις μέρες μόνος μου
Που έκανα σχεδιάκια απέτυχα ολοκληρωτικά
Όσα κι αν έλεγα, δεν είμαι ούτε στα μισά καν κοντά
Είπα θα μπω σε σειρά είπα θ' αφήσω πίσω τα κόλπα
Είπα πια πιάσω μιά δουλειά για να τα φέρω κάπως βόλτα
Είπα στη μάνα μου που τράβαγε ζόρια μην αγχωθεί
Θα μπω σε μια τάξη επιτελούς και θα βγάλω τη σχολή
Είπα θα κάνω μουσική και δεν πειράζει
Δε με νοιάζει να βγάλω κάτι, απλά να μου βγαίνει τ' άχτι
Μ' ανάβω φωτιά και όλα στάχτη
Κάθε προσπάθεια διαλύω και κάνω στην άκρη
Υποσχέσεις που δεν κράτησα, φίλου που έβαζα χέρι στην φωτιά μα την πάτησα
Ψάχνω την αγάπη που τους χάρισα. ψάχνω τον χρόνο που σπατάλησα
Ζαλισμένος μέσα σε ποτηριά άχρηστα
Να φέρουν πίσω όσα παράτησα

[Chorus: dPans, Dusty & Blake]
Συχνά χάνομαι απ' όλους και απ' όλα, κι από εμένα ακόμα
Έχτισα ένα καταφύγιο από λάθη, δίχως κόπο και ιδρώτα
Η μέρα μου κυλάει, τη νύχτα είναι τα ζόρια
Δε θα σε βρεις ποτέ αν δε σε χάσεις πρώτα
Συχνά χάνομαι απ' όλους και απ' όλα, κι από εμένα ακόμα
Έχτισα ένα καταφύγιο από λάθη, δίχως κόπο και ιδρώτα
Έχτισα ένα καταφύγιο από λάθη, δίχως κόπο και ιδρώτα
Ξερό κεφάλι, ποτέ δεν πήρα από λογία, δε θα με χάσω ποτέ αν δεν το γκρεμίσω πρώτα