Δωμάτιο 101 (Domatio 101)

[Verse: Brando]
Ξενοδοχείο Rosa Vamva, δωμάτιο 101, έχει παρκάρει παράνομα κάτω κι ήρθε να με δει στα κρυφά
Να μιλήσουμε για μοναξιά, για τους γονείς που δεν έχουμε ζήσει αρκετά, ποια προδοσία την πονά;
Για ποια ουτοπία γράφω στα τραγούδια μου, για ποια μητέρα και για ποια γυναίκα;
Καπνίζει πολύ σαν εμένα, γνωριζόμαστε από τόσοι δα
Εκείνη πρώτη έπιασε τα τραύματα που είχα ένα-ένα με χέρια γυμνά
Με φιλούσε γλυκά, μου 'χε πει να μην το πω ποτέ στη μαμά
Και μ' έμαθε πώς να τα στοιβάζω κάτω απ' το χαλί στο δωμάτιο πάντα κρυφά
Δε μου 'πε ποτέ τ' όνομα της, γι' αυτό ακόμα τη φωνάζω Ρόζα
Και πού και πού το τηλέφωνο μου κλείνω και χάνομαι λίγο από τα παιδιά
Τσουλάω αργά προς το ίδιο motel, ίδιο δωμάτιο, ίδια κλειδιά
Θα 'ρθει χωρίς να την πάρω και πάλι, ξέρω με ξέρει πια τόσο καλά
Το ένα τσιγάρο ανάβει μετά από το άλλο, ρωτάει «Πού είναι τα σπίρτα μου;»
Γιατί κρατάω το δικό μου όπως ο πατέρας μου αλλά έχω καιρό να τον πάρω
Κοιτάω αλλού και γελά
Μου είπε »Όσα χαρακτηριστικά κι αν υιοθετείς απ' όσους αγαπάς
Δε θα τους φέρεις ποτέ έτσι κοντά»
Φέρνει τα χείλη της προς τα δικά μου αργά
Κι είχαν την αλμύρα που είχαν τα δάκρυα την πρώτη φορά που είδα πόσο με είχε νικήσει και είχα λυγίσει
Πως το παιχνίδι που παίζαμε τότε κάτω απ' το χαλί μου ήτανε παγίδα
Μα παίζοντάς το, τόσα να φύγουνε είχα αφήσει, τόσα που δεν είχα λύσει
Κι όταν το βράδυ γύρισα στο σπίτι, μου είπε πως μ' είχε κερδίσει
Μου 'πε πως θα συναντιόμασταν στο ίδιο μπαρ κάθε βράδυ
Μέχρι να πεθάνει
Ότι ένιωθα από τα ποτά, κι απάντησα εντάξει
Κι οπότε δε λιποθυμούσα έξω απ' το μαγαζί μ' έβαζε στ' αμάξι και μ' άφηνε έξω απ' το σχολείο στις 7
Κι έτσι πέρασε το λύκειο κι είπα «Δε θέλω να σε βλέπω πια»
Γέλασε γλυκά, μου έδωσε μια κάρτα, μου είπε «Εκεί έλα όταν με πεθυμήσεις», απάντησα «Δε θα ιδωθούμε ξανά»
Λίγα βράδια μετά, ξενοδοχείο Ρόζα Βάμβα, Δωμάτιο 101, πάλι εδώ, κάτι δεν κάνω καλά

[Chorus: Marseaux]
Ρόζα, Ρόζα, Ρόζα, μη μ' αφήνεις ακόμα, είναι τόσα, είναι τόσα
Μυστικά που δε σου 'χω πει
Για 'μένα, για 'μένα, για 'μένα
Και τα τραύματα που 'χω κρυμμένα
Όσα γράφτηκαν γραφτήκαν μ' αίμα
Κάπου σ' έχασα μες στη βροχή

[Bridge: Marseaux]
Πάρε παλτό, έξω βρέχει, δεν είναι για 'μας εδώ
Ποιος άγγελος μας προσέχει σ' αυτόν τον παλιόκαιρο;
Ένα πακέτο με σπίρτα πάνω γράφει τον αριθμό
Ποια είσαι πια δε θυμάμαι και δεν ξέρω ποια είμαι εγώ

[Chorus: Marseaux]
Ρόζα, Ρόζα, Ρόζα, μη μ' αφήνεις ακόμα, είναι τόσα, είναι τόσα
Μυστικά που δε σου 'χω πει
Για 'μένα, για 'μένα, για 'μένα
Και τα τραύματα που 'χω κρυμμένα
Όσα γράφτηκαν γραφτήκαν μ' αίμα
Κάπου σ' έχασα μες στη βροχή

[Outro: Marseuax]
Πάρε παλτό, έξω βρέχει
Δεν είναι για 'μας εδώ