Η Ραγισμένη Κλεψύδρα (I Ragismeni Klepsidra)

[Intro: Marseaux]
Κι αν απόψε με βρεις να ξεφεύγω
Με 'μένα παλεύω, με 'μένα παλεύω, σ' εμένα άσ' το αυτό
Σου 'πα «Γύρνα την κλεψύδρα», δε γουστάρω τα ίδια
Δεν έχω ανάγκη καμιά ελπίδα, απλά χτύπα, να δω τι μπορώ

[Verse 1: Brando, Dusty]
Κάποιος μού 'πε πως ο χρόνος δε χαρίζεται, χαρίζει ψευδαισθήσεις
Κεντάει πάνω σου ρυτίδες και αντιρρήσεις
Για το άλλοτε γερό σώμα και πνεύμα σου
Αφήνει τραύματα και μώλωπες στον νου και στο δέρμα σου
Μου 'πε πως τον αγνοείς συνειδητά, πως δεν ποντάρεις στη φθορά, γι' αυτό σε βρήκαν λιπόθυμο στο παγκάκι
Δεν ήταν πρώτη φορά, πως δεν πας στην τάξη συχνά, απομακρύνεσαι σταδιακά από όποιον λίγο σ' αγαπά
Και κυνηγάς την απόρριψη και την αδιαφορία από μικρός
Σκέφτεσαι αυτήν τη φορά πως θα 'ναι αλλιώς
Προσπαθείς να ζήσεις πάλι τον πατέρα σου να φεύγει
Γιατί αυτό πιστεύεις πως σου αξίζει ανελλιπώς
Και κλείνεις πόρτες, υψώνεις τοίχους
Κάθε ευκαιρία αφήνεις να φύγει
Όσο γεμίζεις το ποτήρι δηλητήριο και τόνικ
Το χασίς δε σε αγχώνει, σε θαμπώνει, φουσκώνει τα μυαλά σου γιατί την τσέπη σου φουσκώνει (εΪ, εϊ)

[Verse 2: Dusty]
Πόσα αποφάσισες να αλλάξεις και σου βγήκαν σωστά;
Πόσα από όσα έχεις αρχίσει έχεις τελειώσει μετά;
Πόσα νεύρα έχεις κρατήσει; Πόσους έχεις αδικήσει;
Πόσοι σ' έχουν συγχωρήσει, σ' έχουν πάρει αγκαλιά;
Πόσοι απ' αυτούς που ήταν εκεί είναι ακόμη εδώ;
Κι άμα εκείνοι έχουν φύγει, πόσο έφταιξα εγώ;
Πόσο σου έλειψε ένα χαμόγελό της γλυκό;
Πόσο θα κρύβεσαι, μου λες, πώς αγαπάς το κενό;
Κι όπως τα ξες, τα κλασικά, με τα κρουστά πάει καλά
Με φίλους βγαίνω πιο συχνά ή με καμιά κοπελιά
Αλλά το ξέρω πως μετά απ' το σπίτι σου θα γυρίσω
Να μου θυμίσω πως τίποτα δεν είναι όπως παλιά
Το τι μου λείπει δεν το ξέρω, ποιος θα μάθει ποτέ;
Ίσως να μου 'λειπαν αυτά τα γαμημένα κουπλέ
Ίσως πάντα θα 'ρχεσαι στον νου μου να μου θυμίζεις, μικρέ
Πως ποτέ δε σ' ικανοποίησα, παλιέ μου εαυτέ

[Chorus: dPans]
Μου 'παν πως σ' είδαν να τριγυρνάς μες στο κέντρο χαμένος γι' ακόμα μια νύχτα
Κι απόψε σε είδα κι απόψε πονάς
Μου 'παν πως σ' είδανε να τριγυρνάς μες στο κέντρο χαμένος για ακόμα μια νύχτα
Απ' τη ραγισμένη κλεψύδρα, την άμμο σου να σκορπάς

[Verse 3: Brando, Dusty]
Kι είμαι στην μπάρα, δυο χάρες και μια τρομάρα
13 σπίτια μετά θα πέθαινα στην ξενιτιά
Μα δεν ήτανε τα παιδιά αισίως 21, ένα τίποτα
Έκανα κύκλους γύρω απ' τον εαυτό μου ξανά
6 χρόνια μετά τελειώνουν οι δικαιολογίες
Τελειώνουν και τα χρόνια μου, απλά σιγά-σιγά
Τελειώνει η επίμονη όσων κάποτε μ' αγαπούσαν δυνατά
Κι απλά με ανέχονται πλέον, απλά η φθορά
Ίσως δεν είναι ορατή ακόμα από τρίτους
Μικρέ, δεν τα πήγαμε, απ' ό,τι βλέπεις, και τόσο καλά
Πόσο καιρό έχεις να τα πεις με τη μαμά;
Απ' όταν έφυγες απ' το σπίτι ποιον απ' την οικογένεια νιώθεις κοντά;
Και το ρολόι με κοιτάει και γελά από το τικ μέχρι το τακ δε σταματάει για κανέναν και καμιά
Κι εγώ τον αποτρόπαιο αυτό θόρυβο που κάνει παριστάνω πως δεν ακούω τόσα χρόνια μετά (εϊ)

[Verse 4: Dusty]
Εϊ, γυρνάω μια βόλτα στα παλιά, αράζω με τις μνήμες μου
Τους φίλους μου, τις φίλες μου, τις 'μέρες και τις νύχτες μου
Και τα θυμάμαι όλα όλα τόσο ξεκάθαρα
Κάτι μ' έπιασε, που στο μυαλό μου απόψε τα ξανάφερα
Και τους θυμάμαι όλους εκεί
Έχω αλλάξει 3 σπίτια, είναι λογικό να 'χω χαθεί
Και με θυμούνται όλοι αυτοί, λες, ακόμη;
Το κοκαλιάρικο παιδί με το μαλλί που πάχυνε απ' την κορτιζόνη
Κι έτσι, κι έτσι πήγαινε, κυλούσε γλυκά
Θυμάμαι όσα παιδιά γνώρισα αργά, τακτιριστικά, μα
Αλλά έμαθα φύγαν απ' το κακό
Εγώ ήμουν λίγο τυχερός, πέρασα το κακό στα 9
Εγώ ήμουν λίγο τυχερός που ήμουνα λίγο πιο μικρός
Δεν το πέρασα όπως οι γονείς μου ή ο μεγάλος μου αδελφός
Εγώ ήμουν λίγο τυχερός, δεν ήξερα τι είπε ο γιατρός
Τι πιθανότητες είχα να βγω απ' αυτό πιο δυνατός, eh
Και δε σου κρύβω, δεν έπαψα να φοβάμαι
Τα θυμάμαι, όποτε θέλουν ξαναγυρνάνε
Κι αυτός ο γαμημένος πόνος στο στήθος
Ας μην είναι αυτό που φοβάμαι, για 'σένα πάντα εδώ θα 'μαι
Και δε σου κρύβω, δεν έπαψα να φοβάμαι
Τα θυμάμαι, όποτε θέλουν ξαναγυρνάνε
Κι αυτός ο γαμημένος πόνος στο στήθος
Ας μην είναι αυτό που φοβάμαι, ας μην είναι αυτό που φοβάμαι!

[Chorus: dPans, Brando, Dusty, Brando & Dusty]
Μου 'παν πως σ' είδαν να τριγυρνάς μες στο κέντρο χαμένος γι' ακόμα μια νύχτα (γι' ακόμα μια νύχτα)
Κι απόψε σε είδα (γι' ακόμα μια νύχτα!), κι απόψε πονάς (ε, ε)
Μου 'παν πως σ' είδανε να τριγυρνάς μες στο κέντρο χαμένος για ακόμα μια νύχτα (γι' ακόμα μια νύχτα)
Απ' τη ραγισμένη κλεψύδρα, την άμμο σου να σκορπάς

[Verse 5: Brando]
Κι οι λεπτοδείκτες με μαλώνουν ακόμα
Ακόμα χάνω τον αγώνα, αγκομαχώ, οι γιατροί είπαν είσαι σε κόμμα
Έχασες ποτέ σου την ευκαιρία να πεις αντίο
Όπως του αξίζει σε κάποιον πριν αγκαλιάσει το χώμα;
Λέω «Σε λίγο», γι' αυτό δεν ήρθα, γι' αυτό είχα μήνες να σε δω
Μα τώρα ήρθε να σε πάρει ο γιος του Ερέβους και της Νύχτας
Συγγνώμη που δεν πρόλαβα να σου πω καληνύχτα
Ίσως τα πούμε όταν διασχίσω τον Αχέροντα κι εγώ