Nashenas

؛[قسمت اول]؛
میادو در گوشم داد می‌زنه
همه ناهنجار وجودمو جار می‌زنه
حرفایی از کثافت دل پاک می‌زنه
حقایق تو غالب تصویرش الهام می‌شن
بم می‌گه
من با چشمام دیدم عالم ماورارو
پاشو به گوه بکش باور داورارو
آرامش روح تو کثافت فکرته
چون اصلا نساختن تنتو برا صلح
شدی از انتهای نفرین من آغاز
پس با من تا ذره آخر تو تباه کن
تو پاکی به پاکی اشک من
ولی من اگه خون ببارم چی ؟
با سرور ببارم چی ؟
ها ؟
می‌گی عاشق حقیقتی
اگه تار و پود تنشو برات از دروغ ببافن چی ؟
وقتشه بزنی نقاب شب به چهرت
چون خیلی وقته سیاهی به روز ما خندیده
اسلحمو بذار رو کله‌ی روحشون
قول می‌دم واسشون گلوله‌هام تسکینه
این تیغ اینم شاهرگ دنیا بزن
می‌دونم بالاخره می‌شه جنون ما فهمیده
اسحلتو بذار روی کله‌ی روحشون
قول می‌دم واسشون گلوله‌هات تسکینه
این تیغ اینم شاهرگ دنیا بزن
می‌دونم بالاخره می‌شه جنون ما فهمیده

؛[همخوان]؛
هر روز صبح
که پا می‌شم اَ خواب
صورتش نقش می‌زنه
تو سلولای مغزم
یه مشت نقاش فراموشکار
می‌کشن و نمی‌شناسنش

؛[قسمت دوم]؛
لعنتی متنفرم ازش
نمی‌شناسمش
ولی راه می‌افته پشت سره من همش
وقتی هم بر می‌گردم غیب می‌شه
یا می‌کنه نگاشو غلاف
می‌رسونه به گوشم صداشو زمان
اما حتی تو خوابمم بیداره
ولی بی‌توجهم می‌گم
شاید کونش بسوزه
بره و راحتم بذاره
یعنی می‌شه بره و راحتم بذاره ؟
ولب نه زل می‌زنه ساعت‌ها تو چشام
ازم می‌خواد برم بدم باوراشو نجات
وقتی تو انزوام
لبخند رو لباشه
نمی‌دونم دوس نداره آدما رو چرا ؟
جلوم راه می‌ره خون می‌چکه اَ کُل بدنش
صورتش کبود
رد طنابه دور گردنش
می‌گم خودتو کشتی ؟
می‌گه به کشتن دادم
می‌گم چطوری ؟
می‌گه چراشو بفهم خره
می‌گم توهمی بیش نیستی
می‌گه خودت گفتی توهما از یه خلا می‌آن
می‌گم خلا چیه ؟
می‌گه رسالته روحته
حرفمو گوش کن و نذار سر به سرم زیاد
می‌گم رسالتم چیه ؟
می‌گه منو بشناس
می‌گم تو کی ؟
می‌گه گذشته تو بشکاف
کالبدت تو آینه‌ی گذشته شبیه منه
چیزی زیر خورشید تازه نیست
حتی انسان

؛[همخوان]؛
هر روز صبح
که پا می‌شم اَ خواب
صورتش نقش می‌زنه
تو سلولای مغزم
یه مشت نقاش فراموشکار
می‌کشن و نمی‌شناسنش
هر روز صبح
که پا می‌شم اَ خواب
صورتش نقش می‌زنه
تو سلولای مغزم
یه مشت نقاش فراموشکار
می‌کشن و نمی‌شناسنش