Bakhtak

؛[قسمت اول]؛
تکنولوژی رشد کرد
تولیدِ رحم‌های مصنوعی
آینده‌ی بشر تو دستِ اطبای منفورِ مرگه
احساس رها
از تنش‌های هر روز
یه جهان یخ زد
به کیرت
سرِ ما که گرم بوده
اهدایِ اسپرم
نژاده برتر
کلاغایِ سیاه رسیدن انتهایِ قصه
مِن بعد یا کلاغی نیست
یا اگه باشه سفیده
راهه فراری نیس
انتخابی به جز تباهی
بشر دست به انقراضِ خودش زد
رباتا زاده می‌شن
با توانه کاریه از تو بهتر
خیابونا رنگه آرامش می‌گیرن
می‌میرن خالی از پرسه هایِ قشرِ مست و ولگرد
تو نطفه خفه می‌شه شعرِ شعرا
رباتا زاده می‌شن با عشقه دولتا
پای خاطراتِ پر از شور مادربزرگت
لغت‌نامه‌ها معنی نمی‌کنن کرشمه رو برات
ادراک گم میشه لای تراشه هایِ مغزی
در حالِ تبدیل جهان به باغ وحشیم
کد گذاریه ذهنی
ایده آلِ مشترک
اجتماعی خالی از تفاوتایِ فردی
کارگرای شیک پوش
بازنده یا پیروز
ماورایِ بی‌هوش
پر از باورایِ بی روح
ساعتاشون میخکوب
حتی راهنما ام نیست
اونی که بیاد یادمون بیاره
آرمان هامون چی بود؟
نیست حتی کسی که از رویِ عادت
بگه به خیر یادِ ایام با صفایِ دیروز
که تو جوابش بگم هوایِ مسمومِ حالم
معلوله جهانِ گذشتمونه
منم مثلِ خالق از سرنوشتم
به عنوانِ بشر مایوسم کاملا
نه از روزی می‌ترسم که واسه اصلاحه
انحرافِ این اصلاح فرصت نمونه

؛[همخوان]؛
کلی جنین با قداست مرد
تا به گوه بکشه وراثت
فرصتو
هیچ بزرگمردی زاده نمی‌شه
این بختکِ خالقه نظارش کن

؛[قسمت دوم]؛
پدرانِ شایسته
پسرانه شایسته
ذاتو مقابلِ تربیت گذاشتیم
به هرکی بپرسه شایسته یعنی چی؟
میکشن
مبادا به فهمیدن دچار شیم
میاد چشایه رنگیِ بچت به چکار‌ش
وقتیی رو جهانش رنگه سیاه پاشیدن
من غمگینم از این ک اختیارشو گرفتن
تو خوشحالی از این که هرزگیاش خوابیدن؟
شد رویایِ بچه ی سالم
به بچه ی کامل تبدیل
عمره زیاد نیست شعوره کشفِ یه راهه جدید
دکتر
بینیش قلمی باشه لباش سکسی
کسی نیست بشاشه به این ارزش‌هایِ حقیر
که نپرسیدی کردشون کی به جامعه تزریق
ظواهری که تنت میکنن
جامع تزویر
شاید با حماقتِ محض بگی عقیدم اینه
نبینی دیگه عقیده ای نیست
واسه ی تفتیش
نبینی قضیه از این حرفا عمقش بیشتره
دستایِ کی پنهونه پشتِ این پرده
بنظرت دلشو خوش به چی کرده؟
جمعیتِ کار
رشدِ بی وقفه
اونا ک بی‌گدار بردن دست تو سرنوشت
نمی‌زارن کسی بره سمته درکش
خط به خط همه تعالیمشون یه
دنیا فاصلس با تعالیِ روحت
که خفه شده تو جسمِ پر از بزکت
حسم به آینده از جنسِ خوده لجنه
یه باغ وحش پر از آرامشِ دردناک
روحایِ سرگردون تو آرایشِ اذهان
پر از هوش مصنوعین
این رباتا که کپی شدن
اما خالین از سوالای پر پیچ و خم
خوش و خرم کنار هم مردگی می‌کنن
حتی ژنی ندارن
که بوی جنایتو توجیح کنن

؛[همخوان]؛
کلی جنین با قداست مرد
تا به گوه بکشه وراثت
فرصتو
هیچ بزرگمردی زاده نمی‌شه
این بختکِ خالقه نظارش کن