Ναδίρ (Nadir)

[Verse]
Σηκώθηκε το τέρας, εγώ...
Ο ένας, ο κανένας, εδώ...
Ο στίχος είναι μέγας, είναι μάγος
Ουρανό κοιτάς
Ό,τι πιστεύεις είναι λάθος...
Είν' εκεί, βυθός
Η αυταπάτη σου το πάθος αλλαγής αλλά είσαι ήδη άλλος
Οξυγόνο λείπει
Η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα..
Νεκρό στο δίχτυ
Είναι υδάτινος ο τάφος
Ανάσα Μεγάλη
Ζάλη ξανά στο κεφάλι
Πάλι μια βουτιά στα βαθιά να σε πάρω με τη βια, φιλί ζωής από τα ηχεία, κρατώ τα ηνία
Ανάσανες απόψε
Το γυρίζω ταινία
Σκηνοθετώ και θέτω
Σε χίλια κύματα
Από την αφάνεια στην επιφάνεια, την άποψη μου, επιχείρηση μου Φάμπρικα
Εγώ κι επιχειρήματα
Πάμε...
Σκοτεινά μονοπάτια
Φωτεινά με κλειστά μάτια κι όλος ο κόσμος εκεί..
Άκρα του τάφου σιωπή
Γύρω μας ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα
Όλοι παγιδευμένοι στο ναδίρ
Υπό το μηδέν, αν όχι, λίγο πριν..
Ασανσέρ η ψυχολογία
Πάνω κάτω κι αυτή μποξέρ
Είναι μέσα σε κλουβί κι αιμορραγεί στο ρινγκ...
Αλλά σηκώνεται και κάνει το επόμενο hit
Ανοιχτό μικρόφωνο
Ψυχρός εκτελεστής αυτοπροσώπως
Οδηγός είναι το μυαλό σε μονόδρομο..
Εκτέλεση θλίψης ή κατάθλιψης
Ανοιχτός ο δρόμος...
Ο δρόμος εγκεφαλικής ανάπτυξης
Εκπροσωπώ τ' απρόσωπο
Οι στίχοι της αποκάλυψης
Αυτό είναι το μέσα μου διαμέσου τελικής ανάλυσης, η τέχνη, καλλιτέχνη
Της αποπλάνησης
Ενώ πλανάσαι πλάνην οικτρά...
Λόγω επανάληψης
Υπάρχει τρόπος
Απλά να λυθεί σε λαιμούς ο κόμπος
Είμαστε και vatos αλλά και locos
Οι νεκροί που επιστρέφουνε και το πάθος είναι και πόθος
Αντέχουμε σε βάθος αβύσσου
Βυθός, εξίσου, είν' ο τόπος..
Η προσωπική φυλακή
Ασκόπως ο κόπος, αδιακόπως, ο στόχος απομακρύνεται όσο δεν υπάρχει σκοπός
Από το ένα για το άπειρο στο ίδιο κελί...