Φυλακή (Fylaki)

[Intro]
Το δικαιούνται...
Αρνούνται την αλήθεια
Και στο ψέμα τους αρκούνται
Στην αγκαλιά σου κατάθλιψη
Τα παιδιά σου κοιμούνται
Τα παιδιά που ξεχάσανε τα παιδιά που θυμούνται

[Verse]
Ψυχής εγκληματίας
Εκεί, σε φυλακή υψίστης ασφαλείας...
Ισόβια δεσμά με τάσεις αυτοκτονίας
Ή δεσμού μελαγχολίας
Αργοπεθαίνεις, ή σιγοσβήνεις
Ή τρεμοπαίζεις ή το πνεύμα παραδίδεις..
Άνευ αγώνος
Η λευκή σημαία και από κάτω μόνος
Εκεί ανήκεις
Ο φίλος είναι φίλος
Όμως εκείνος έχει πέσει προτού τρέξεις
Είναι ίδιος εσύ, παραδόθηκε μήπως αντέξεις...
Ετοιμάσου να πονέσεις από λέξεις ή προτάσεις
Αν απατάς ενώ αγαπάς
Είναι απλά τα πράγματα, δεν αγαπάς
Αλλά πατάς αγάπη κάποιου και πετάς
Αλλά με φθίνουσα πορεία..
Κάθετα και ευθεία πας, η κούρσα του θανάτου...
Και θα σε βρει το κάρμα κάπου
Και το τραύμα σαν ανοιχτή πληγή,αιμορραγεί
Αγκάθια κάκτου καταπίνεις
Η γεύση του λάθους
Απόλαυσε το, κάθε πράξη όσο πίνεις, είναι γουλιά
Μετά γίνεσαι μπουκιά του κράτους
Ή πειραματόζωο για τα πειράματα τους
Αναφορικά με τα οράματα τους
Έχω κώδικα, δική μου δίκη
Διακοπή για τα προγράμματα τους
Είμαι γρίπη στον οργανισμό του άγχους
Εγκέφαλος, εγκέλαδος εδάφους
Υπογράφω στη σελίδα που δεν βρέθηκε
Ή που χάθηκε από τα πρακτικά τους
Είναι νίκη δική μου αφού μ'ακούνε τα παιδιά τους
Οι στίχοι, δικοί μου
Κραυγή και στα δωμάτια τους
Είμαι σε κλειδαρότρυπα το κλειδί
Και νερό και τροφή...
Στη φυλακή που μένεις έχεις απλά το κελί που θέλεις
Εκεί που δεν υπάρχει στροφή σαν ιδέα
Και η θέα που βλέπεις
Είναι αυτή που διαλέγεις
Από το που επιλέγεις
Από το πόσο ανεβαίνεις
Από το πόσο κατεβαίνεις,εκει...
Πεθαίνεις είναι τα παιδιά που ξεχάσανε
Τα παιδιά που θυμούνται

[Outro]
Στην αγκαλιά σου κατάθλιψη τα παιδιά σου κοιμούνται
Στο ψέμα τους αρκούνται
Αρνούνται την αλήθεια
Το δικαιούνται και ζούνε σε παραμύθια