Khabis

[آلبوم چارخونه | متن آهنگ «خبیث» از ارشیا]

[قسمت ۱]
حتی مخم ازم فراریه
نمی‌کشم خودم و
تو سینه هوا گیره
بگیر به حرف تو منو
تا که باز شه در زندون کلوم
هی پنجه می‌کشه به نخاعم حیوونِ درون
مِی خونه حرومه ، چرا خون عینهو مِی شده روون؟
سیاهیِ شب تبدیل می‌شه به یه صبحِ کبود
می‌چکه نطفه از جوب
بو‌‌ حَش درمیاره کُفر مامور و
نسل سوخته نه ، نسلی که جا مونده کنجه تنور
دفترم پره خط ، میز الکاپونه
انقد واژه پاچیدم بیرون که زیر چشا گوده
رو کاغذا می‌دم دائما تیغ میدادو قر
من زندگی‌نامم خودش یه دیو متافوره
کمه بزاق ، اسید معده می‌شوره حرفامو
آسمون چتره که رِ بِ رِ می‌دوشه ابرارو
دَم سحر خروس زد آروغ
می‌رونه مهتاب‌و
ارباب آفتاب واسه اسب نور می‌کوبه نعلا رو
آدما آب می‌شن
عمره مث قصر یخی
تو‌ این شهر خبیث که پر لایه‌س عین سنگ عقیق
با تمومه این اوصاف باز هم مرامشو دارم
که ضعیف‌کُش نباشم و یاد بدم‌ فن به حریف

[هم خوان]
باز هم پخشه صدام از کرج تا کف تهران
قاتلن کلمه هامو نمی‌ذارم لکه به جا
سمه جنسا ، نیمه شبه و پاها چسبِ پدال
تیریپ‌تو می‌فهمم حتی باشه بسته چشام
باز هم پخشه صدام از کرج تا کف تهران
قاتلن کلمه هامو نمی‌ذارم لکه به جا
سمه جنسا ، نیمه شبه و پاها چسبِ پدال
تیریپ‌تو می‌فهمم حتی باشه بسته چشام

[قسمت ۲]
دور از ملیجک و مال‌ کشا‌ مونده جای امضام
با شعرا می‌شن گوشا ارضا
بریدن ناف تهران و با فساد
شهره تو اغما
تا کله تو اخطار
رو اخبارا می‌کنن اغفال تصاحب انسان
از راهایی می‌رم که روش نباشه ردپا و صبحا بالا میارم ادبیاتو قبل خواب
زندگی نی یه خط صاف
بیا این هم یه پند خام
یه بنگ چاق رو لب بود حتی وقتی بودم بچه سال
خیابون قماره ، ازش نمی‌شم جدا
یا می‌مونم‌ زنده دوباره یا می‌رم زیر غبار پیش خدا
مثِ اژدهام از دماغ می‌دم بخار
می‌شن بوخوری حظار از گُلام
دوتا چشما خمار
یه بیت رو می‌کنم میره پرا به باد
تا آسمون هفتم هم می‌رسه نوای ما
پَ بذار رپ‌و کنار، بزن تو رواج پاپ
چون اینجا مغزمون بهمون می‌ده جواز کار
می‌خونه ارشیا زبونا بند میاد
با این که یا به‌ پیسی می‌خوریم یا که به‌ در دیوار
می‌شنوی از ایران
می‌دریم‌‌ زنجیر
رشد می‌دیم رپ‌و بدون تجهیزات
آشنا با مشتیا، مشتیا آشنان با ارشیا

[هم خوان]
باز هم پخشه صدام از کرج تا کف تهران
قاتلن کلمه هامو نمی‌ذارم لکه به جا
سمه جنسا ، نیمه شبه و پاها چسبِ پدال
تیریپ‌تو می‌فهمم حتی باشه بسته چشام
باز هم پخشه صدام از کرج تا کف تهران
قاتلن کلمه هامو نمی‌ذارم لکه به جا
سمه جنسا ، نیمه شبه و پاها چسبِ پدال
تیریپ‌تو می‌فهمم حتی باشه بسته چشام

[پایانی]
بچه محلامون شمشیر کشن
بحثم گرمه ، بگو هفتیر به من
اگه‌ می‌خوای ببینیم پَ ‌بیا فردیس یه سر
انقدر لش بازم باید بهم تندیس بدن