Ali Ghazal Khoon

[آلبوم چارخونه | متن آهنگ «علی غزل‌خون» از ارشیا]

[ورس]
بچه ناف کوچه‌س
پر زخم و زیل‌ و بخیه رو صورت
واسه‌ش باطن‌ بوده‌ مهم‌تر از ظاهر
وگرنه که تن ماه هم پره چاله چوله‌س
خدای مرام، میمِ معرفت
تا روزی‌ که بدوشه شیر از سینه سنگ قبر
آغوشش بازه رو شهر
رفیق همه‌ست، کوچیک و بزرگ
همیشه تخمه می‌خره بکنه طوطی‌شو تپل
مثل کوه یخه رو‌ نمی‌کنه وسعتش
یه کبریت بی‌خطره نمی‌شه مشتعل
خریدار حرفاش بودن بچه فال فروشای غریبه با حافظ
هیچکی نمی‌دونه فقیره‌‌ یا قانع
به قول مادرش شبیه باباشه
مسیر اسیر پاهاشه تا باشه تو سینه نفس
بزرگ جمعه ولی تو جمع کوچیک همه‌س
آماده مرگه زیر پیرهنش پوشیده کفن
پیشونیشو بوسیده عجل
وزن تواضعشو نمی‌تونه بکشه‌ ترازوی میوه فروشای محل
سنگینه
نداره مدرک‌ ولی می‌زنه حرف سنجیده
نسیه نی نقدیه
هرچی شه‌ هست تا تهش
می‌شه آرزوت بکنید یه روز مست باهم
بهش می‌گن علی غزل‌خون
عشق شعر و‌ دکلمه
می‌تونه تا آخر عمرش شاهنامه رو‌ بشنوه
خودش هم مث افسانه‌هاس، پره رمز و راز
جلوی هیچ بنی بشری نمی‌ده بندو آب‌ که اینم نعمته
شبیه هیچکی نیست و همه شبیه‌شن یک ذره
مثل آیه قرآن نشونش می‌دن با خط بَر
شب و‌ روز‌ می‌شینه پا مِنبر جدول
بدخواهاش ته دلشون دوسش دارن
ولی همه جا بدشو می‌گن تا تو چش باشن
می‌گه شیشه خورده دارم اگه بشکنه قلبم
ولی یه جارو و خاک اندازه دستم همه‌ش
از معرفتش می‌خوره سنگ‌فرش ترک
بدخواها رفتن عقب
بدخواها رفتن عقب