Κατηγορούμενοι (Katigoroumenoi)

[Verse 1]
Το 'χω ζυγίσει προτού να το φτύσω κι αν δεν το σηκώνω, δε βγαίνει απ' το στόμα μου
Έχω σπασμένους καθρέφτες στο σπίτι μου, πόσο λες να μ' ενδιαφέρει η εικόνα μου;
Δεν είμαι ράπερ, αγόρι μου, είμαι εν δυνάμει ψυχάκιας με λόγο και στόχο
Να μπω μες στο σπίτι του- δεμένος μ' εκρηκτικά σ' όλο το σώμα μου
Τρομοκρατία, χέρια ψηλά, κάποιος είπε ληστεία
Έξω απ' τη ΓΑΔΑ μαζευτήκαν ρουφιάνοι από κάθε κανάλι, στην τηλεόραση δελτία
Πουλάει πιο πολύ η ένοπλη βία απ' την ανεργία, τους πλειστηριασμούς, τα πεσίματα μες στα σχολεία
Φάε σκατά στην οθόνη σου, κερνάει ο ΣΚΑΪ κι η Σία
Καμία ελπίδα στην πλάση, κάθε καλοκαίρι καίγονται ζώα και δάση
Γάμα τα αυθαίρετα, η φύση ουρλιάζει κι ο κόσμος σαν υπνωτισμένος κοιτάζει
Τρίβει τα χέρια του ο χαρτογιακάς που του χρόνου θα πάει ν' αγοράσει
Μια επένδυση υπόθεση και σε δυο χρόνια όλοι τους θα το 'χουν ξεχάσει
Δεν πιάνω mic για τη φάση, δεν είμαι ο τύπος που γράφει μονάχα αν έχει κατεβάσει καφάσι
Παίζω τα ρέστα μου ξέροντας πριν να κατέβω πως έχω ήδη χάσει
Εξάλλου, ποιος θέλει ν'αλλάξει; Ποιος θέλει στ'αλήθεια να ψάξει;
Δώσ' του βιβλίο στ'αριστερό, στο δεξί πέτρα να δεις τι απ'τα δύο θα πετάξει

[Chorus]
Κατηγορούμενοι, έχουμε χάσει χρόνια απ' τον ύπνο μας
Κατηγορούμενοι, κεντήσαμε τη μοίρα στον στίχο μας
Κατηγορούμενοι, πες τους πως δεν τους θέλουμε δίπλα μας
Έχουν πέτρινη καρδιά, δε νιώθουν μια από τους χτύπους μας
Κατηγορούμενοι, έχουμε χάσει χρόνια απ' τον ύπνο μας
Κατηγορούμενοι, κεντήσαμε τη μοίρα στον στίχο μας
Κατηγορούμενοι, πες τους πως δεν τους θέλουμε δίπλα μας
Οι μέρες τους έχουν τελειώσει, τώρα ξεκινάει η νύχτα μας

[Verse 2]
Αν με ρωτήσουνε τι περιμένω απ' τον νέο μου δίσκο, θα πω φράγκα για δικηγόρο
Μπήκα σ' αυτό με τα γόνατα κι από κανέναν δε ζήτησα χώρο
Γράφω απ' την πρώτη γραμμή μα δεν παίρνω γραμμή στο χαρτί ούτε όρο
Λέω όσα νιώθω, γι' αυτό μ' εκτιμάνε, δεν ψάχνω ατάκες για ντόρο
Πλήρωνε φόρο και βούλωνε αφού έτσι θέλεις να 'ναι η γαμημένη ζωή σου
Κούνα κεφάλι στους προϊσταμένους σου όσο το παίζεις μαγκιά στο παιδί σου
Πες πως σου φταίνε οι γκέι λες κι αυτοί σε γαμάν κάθε μέρα κι όχι ο διευθυντής σου
Πούλα το παραμυθάκι που σου 'μαθαν πριν κάτι χρόνια και 'σένα οι γονείς σου
Ποια η τιμή σου; Ποια η αξία του λόγου σου; Πόσα απ' αυτά κάνεις πράξη;
Πες μου πώς νιώθεις που ο γιος σου μεγάλωσε και δε μιλάτε πια, τώρα είσαι εντάξει;
Όλα τα χρόνια του έκανες ό,τι μπορούσες για να τον πιέσεις ν' αλλάξει
Μην απορείς που τώρα με το ζόρι γυρνάει και δε θέλει καν να σε κοιτάξει
Κι όχι, δε θα 'μαστε εντάξει ποτέ, όχι όσο γράφονται τέτοια κουπλέ
Όχι όσο ψάχνω να βρω στο κεφάλι μου μια άκρη κι αυτοί τα λένε κυριλέ
Ψάχνω το νόημα δίχως εφέ, ψάχνω για ανθρώπους, δεν κάνω κονέ
Βρήκα τον Ήλιο μέσα στα υπόγεια όσο τον ψάχνανε στα ρετιρέ

[Chorus]
Κατηγορούμενοι, έχουμε χάσει χρόνια απ' τον ύπνο μας
Κατηγορούμενοι, κεντήσαμε τη μοίρα στον στίχο μας
Κατηγορούμενοι, πες τους πως δεν τους θέλουμε δίπλα μας
Έχουν πέτρινη καρδιά, δε νιώθουν μια από τους χτύπους μας
Κατηγορούμενοι, έχουμε χάσει χρόνια απ' τον ύπνο μας
Κατηγορούμενοι, κεντήσαμε τη μοίρα στον στίχο μας
Κατηγορούμενοι, πες τους πως δεν τους θέλουμε δίπλα μας
Οι μέρες τους έχουν τελειώσει, τώρα ξεκινάει η νύχτα μας