Ghorbat

؛[مقدمه]؛
ما خلطامونم میده بو شعر حتی
نود و هفت
ارشیا

؛[قسمت اول]؛
صدا سوز داره بدتر از زوزه های گرگ
جوجه ی آخر پاییز پرید از بالای برج
آذر به مهر طاقت دل میاد تاب
بیدار باش وقتی چشم همه سنگینه
خدا یچی میگیره یچی دیگرو پس میده
تو فیلان سال دیدار با
چهره های واقعی
مستند عوامل درونی و خارجی
غافلی از سادگی میبوسه لب تنوی جای تیزی
درک حقیقت توی هفده هجده سالگی
پارگی از مقدار شدت جهل نفرت من
از جر و بحث جنگ بین مغز و قلب
سر و ته زندگی درد و غم سراسر
درآمد پورن میشه بودجه ی حق زن برابر
بیلاخ میشه حوالت در آخر
کلافه تر از کلاف نخ
سردرگم میون مردم در حال مرگ خلاف جمع سراب شعف
بریز ساقی شراب حقو برای من
خلاف جاقالای پررنگ
بی ربط میام و بی ربط میرم
میدن چی تهش
شر کن شهر هرت
خایه های رستم طالبای شهرت
شهوت شهره شدن عطش ممتد
تو رگیم باشی داری حاجی نفس غربت
زخم دل میزنی کارد لازمی
نمیشه با من و امثال منم آشنا بشی
دنیا جندس ولی نمیده حال به کسی
اگرم میده یکی طلبت از طرف موعضت
معضل تقسیم قدرت
شرق و غرب مرد و زن قلع و قم
دست زیاده بالا دستو دست دست میکنی
میزاری دست رو دست
رودست میخوری دستور از دست بالا بوده در هر صورت
دست میچرخه منتظر فلک بودن
دستی دستی تلف شدن
تگری میزنم رو صورت شهر
عارضه ی لاعلاجه حاجی عفونت مغز
کهولت تن خصومت شخصی با کدورت نفس
گلوله بدنو میدره هم آغوش میشه با فراموشی
رو به افولن همه شایدم من قاطی زبالم
از رو جنونمه پس
حس و حال عجیبیه
انگاری که تو خونمه جنگ
خشاب کلت سلاح پر کص خوار صلح روشن میمونن تا ابد این چراغای ظلم
دریدگی غریضیه میپیچه دائم تو سرم صدا های گنگ
چرا های بی جواب نقابای پر نقش
جلو صورتای آدما به نام سنت
به نام عرف کلاس مد
به جای تو حتمی میگیرن تصمیم
مثال کراک میبنده جلوی چشات
حالا با چشمای بسته به صراط اشاره کن
هرچی کمتر حس کنی بیشتره ملاک برد
احساس نو انسان کهنه به حساب پر
نسختو بپیچ و رخصتو بگیر
قاضی مرده و نیست سزای جرم
سربازا میمیرن و فرمانده ها میگیرن مدال نقره
طلا هم میرسه به کسی که جنگ به دست اون اداره شد
اراده کن بشکون این حصار دورتو
ارشیا رو سطح فرش نگاه به عرش
میبینه فرشته هارو میگردن به دور خود
این حرفا پیشت از من باشه به طور کل
فرمالیتس نناز به لباس فرمت
نقطه