Farda, emruz, emruz, va baz ham emruz

[ورس یک]
امروز تنهام چهارشنبه رو یادم نیست
من شوهر یه زن خوبم اما اسمش رو یادم نیست
چهارتا بچه مثل غزل ،عرفان،سوفی،نیکو
توی کل زندگیم هیچی مهمتر از خانوادم نیست
من قلب یه پالایشگام ریه هام پره نفته و گاز
توی ایران زندگی میکنم روزهام میشه بسته و باز
توی روزهای انقلاب اومدم الان فکر کنم چهل سالَمه
با شروع قرن چهارده دنیا عوض میشه یه عالمه
انتخاب کن کجا وایسادی ندیدنی ها دیدنی میشه
حتی پشت پلک هاتو ندیدی پنهان فهمیدنی میشه
زیر چرک این جامعه با تن نحیف عاطفه
آشنا با عمق فاجعه وقتی درد خندیدنی میشه
خارج ازین پرگارم سرده سرده سیارم
یه ضبط صوت قدیمی خاک گرفته گوشه ی انبارم
جوراب پاره ی حقیقتم توو کفشِ واقعیت پنهونه
تجملات این آدما قصه ی طوطیِ اسیرِ زندونه
وقتی میبینم زور یه ویروس بیشتره از بمب اتم
پس واسه چیزی که مال تو نیست قصه نباف غصه نخور
چهارده هزار روزه که زندم یه نقشی توو تاریخ زدم
دنیا مثل دیواری بود که عکسمو روش با میخ زدم
[کورس]
خوابم در خوابم من خواب میبینم
رویا در رویا صد قاب میبینم
بلعیده آیینه تصویر من را
بیداریم را سراب میبینم
خوابم در خوابم من خواب میبینم
رویا در رویا صد قاب میبینم
بلعیده آیینه تصویر من را
بیداریم را سراب میبینم
[ورس دو]
چشمامو باز میکنم بیدار میشم از خواب
تنم یکم درد میکنه اینا کی اَن همرام؟
چندتا پرستار چندتا بچه قد و نیم قد ماچم
میکنن دکتر میگه زیاد نکنن تاچم
میپرسم چند شنبه است؟ بهم میگن چهار شنبه
میگم که دیروز چهارشنبه بود اومدم آینده؟
میخندن میگن که نه بیداریت یه معجزه است
چهل سال توو کما بودی خانوم خواننده
میگم که اسمم چیه؟ میگن ساراست دیگه
اِ ، سارا زنم بود آروم بامزه
میگم چند سالمه؟ میگن هشتاد سال
میگم که شوهرم کو؟ میگن که رفت پارسال
میگم کجام الان؟ میگن زوریخ سوئیس
میگم که دلیلش چی بود؟ میگن که توو ایران بودی
افتادی از رو صخره درکش راحت نیست
میگم که چهل سال زندگی کردم قبلشو یادم نیست
بچه هام کجان؟ اینجان ! نه بچه های خودم
زنم،غزل،سوفی،عرفان،نیکو،هفته های خودم
من نمیخوام اینجارو شاید توو خوابم الان
لطفا بیدارم کنید تا بدونم روز هام چندتان
من اسیر این ساعتم باید بیرون بزنم
لطفا منو ببرم عقب حتی به دیروز ببرم
فردا چهارشنبه است شاید یه جای دیگم
امروز و گم کردم مثل روزهای دیگم