Dey

[آلبوم دی | متن آهنگ «دی» از بن]

اولی که افتادم جون ازم رفت
افتادم تو شهرِ کدوم دغدغه اس
عشق تبرِ تیزِ بی‌خبری
که زد اَ بیخ، همچی بیخی ام نبود
ولی دَه سال طول کشیدم تا به دندون موریانه خاک بشما
یادش گرام خورده چوبام شد آتیش واسه رام
شایدم دَه سال این فرود کِش اومد
نمیدونم
یهو دیدم باز سرِ پام
چه جونی داری جونِور، تو شهرِ شوم شر
شدی چرخ ِ شیرینِ بودن و صبورِ تلخ
جنگل ِ سوخته ثمر شدی من
تن شدی من، به تبر شدی تن
دُومِ من یه سقوطِ دیگه اس
تو باتلاق
ریشه
باتلاق
ریشه
دُومِ من یه فرودِ دیگه اس، باتلاقو تویِ ریشت مِکیدن
شاخه ی تیز
میوه ی چرک
فصل کالی به سفر کشیدن
باتلاق نوش جونت بعد تصفیه مردابه خونت
باتلاق نوش جونت بعد تصفیه مردابه خونت
تازه نیلوفر میشه فرش وزغ
باز تبر
تا میرسی دمه راز، تبر
به یه فرمولِ همه ساز، تبر

فرود دوم
رنگ گچ شدم اَ ترس
من تو دلِ ترس، فلج شدم اَ ترس
مرگ رو تخت خودم خوابیده
یه قامتِ لاغرِ کج شدم اَ ترس
تیکه شدم هزارتا
تو هزار تو
هزار پا شدم
تصویر کفشا چه تار بود
قصه ی تاکُ به تاب کشیدم
یه جوجه خِرَد تو حیاطِ اراک
حالا مجبورم خاک به پاک بریزم
که چشمه ی جوهرِ بودنمه
سقوط چو باد

باد از میونِ شاخه‌های سر بُریده
از تمومه کوچه های خُشک ِ بی سر
پِیِ پای سرد این دِی
که نیست دیگه روزِ خورشید
زیرِ کُرسیه سردِ نمناک
تا سر تو گریبون
خواب ُ آلوده
فریادِ بی میدون
تیره
تیره
تیره
میدونه
تیره
باد از میونِ شاخه‌های سر بُریده
از تمومه کوچه های خُشک ِ بی سر
پِیِ پای سرد این دِی
که نیست دیگه روزِ خورشید
زیرِ کُرسیه سردِ نمناک
تا سر تو گریبون
خواب ُ آلوده
فریادِ بی میدون
تیره
تیره
تیره
دیره
تیره
تیره