Aisthimaton Anakoufisi

[Bridge]
Δεν βλέπω τηλεόραση
Αλήθεια; Καθόλου;
Δεν έχω τηλεόραση
Τυχερός είστε, δεν χάνετε και τίποτα
Ραδιόφωνο; Εφημερίδες; Τίποτα
Δεκάρα δεν δίνω τι γίνεται στον κόσμο
Εκεί δεν το πάτε;
Είμαι αντικοινωνικό στοιχείο
Αυτό δεν θέλουμε να αποδείξουμε;

[Verse 1]
Νιώθω ευάλωτος για ακόμη μια φορά
Πως κάτι με τους γύρω μου συμβαίνει και δεν το παίρνω χαμπάρι
Η ώρα περασμένη - τα φώτα χαμηλά
Είμαι μόνος - με τα ακουστικά για συντροφιά
Τα μάτια κλείνω για να κρυφτώ έστω και λίγο
Μα οι εφιάλτες δεν με αφήνουν να ξεφύγω
Και απελπίζομαι - σκέφτομαι - μηχανικά κάνω άσκοπες κινήσεις
Δεν βγάζει πουθενά τελικά
Όσο και αν ψάχνω τα σπλάχνα μου πονάνε περισσότερο
Κι η καρδούλα μου το ξέρει πόσο υποφέρω
Τέτοιες ώρες που οι σκέψεις μου είναι αμέτρητες
Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτές
Νιώθω πως γερνάω πριν την ώρα μου γαμώτο
Πως χάνω την επαφή, μου λείπουν τα παλιά τόσο πολύ
Ακόμα αργεί να ξημερώσει υπομονή
(ακόμη αργεί να ξημερώσει υπομονή)
Γεννήθηκα στην πόλη
Που αργά ή γρήγορα σε παγκάκια θα καταλήξουμε να κοιμόμαστε όλοι
Και έχω τα εφόδια και τα προνόμια να μην σκέφτομαι μίζερα
Μέσα από αναλύσεις καταλήγω και δεν σκέφτομαι το σήμερα
Οπότε/ καταλαβαίνεις πως το τότε έχει άμεση σχέση
Και δίνει την απάντηση στο πότε
Ο χρόνος είναι άρχων
Και έχει το μεγαλύτερο πυρήνα φιλάθλων
Γενικά ζοριζόμαστε και όταν δεν πιεζόμαστε
Τίποτα δεν είναι τυχαίο ούτε το ότι βαριόμαστε
Η ρουτίνα έχει ριζώσει
Όπως τα κυπαρίσσια που θα δούμε όταν για τα καλά νυχτώσει
Ξέρεις πόσες φορές έχω ευχηθεί
Ποτέ να μην ήμουν σε αυτήν την θέση και ζηλεύω
Όποιον μπορεί ήσυχος να κοιμηθεί το ξημέρωμα αργεί
Ούτε μια αλλαγή γαμώτο

[Chorus]
Κοιτάζω την ανατολή ο ήλιος ακόμη να βγει
Κατοικεί σε μια συναισθημάτων πόλη φτηνή
Προβληματισμοί για το εγώ και το εσύ
Εγώ και εσύ, εσύ και εγώ μαζί

Κοιτάζω την ανατολή ο ήλιος ακόμη να βγει
Κατοικεί σε μια συναισθημάτων πόλη φτηνή
Προβληματισμοί για το εγώ και το εσύ
Εγώ και εσύ, εσύ και εγώ μαζί

Κοιτάζω την ανατολή ο ήλιος ακόμη να βγει
Κατοικεί σε μια συναισθημάτων πόλη φτηνή
Προβληματισμοί για το εγώ και το εσύ
Εγώ και εσύ, εσύ και εγώ μαζί

[Verse 2]
Στέκομαι, ανοίγω τα μάτια μου μα δεν βλέπουνε
Αντέχουμε στον χρόνο άλλοι όμως δεν αντέχουνε
Είμαι δίπλα σου - άπλωσε - δώσε μου το χέρι σου
Έλα να μου πεις το μυστικό από τα μέρη σου
Η εμπιστοσύνη εκλείπει - σε μονάδες και πλήθη
Αν όχι είναι τύχη - πρόσεξε μην σου φύγει
Καρφώθηκα σε προηγούμενες ζωές σκοτώθηκα
Οι φίλοι είναι φίλοι και για αυτούς πάλι θα το 'κανα
Μένω στο κέντρο δε με ξέρεις πες με ξένο
Ωστόσο τον αέρα που ανασαίνεις ανασαίνω
Και είναι δύσκολο να σκέφτομαι πως είναι δεδομένο
Να μην λέμε καλημέρα κάθε που σε πετυχαίνω
Αυθόρμητα σκαλώνω πως γίνεται ξεχωριστά να πονάμε
Αφού και οι δυο νιώθουμε ίδιο πόνο
Στο λέω όταν θα με δεις θα έχω χαμόγελο
Ή χαμογέλα μου ή δες άλλον έναν τρελό
Μην με παρεξηγείς όταν με βλέπεις φίλε
Είναι τόσα που σκέφτομαι και ο χρόνος λίγος
Για να στα πω να ξεθυμάνω και να ξεφύγω
Απ'όλα, απ'όλους μα πιο πολύ απ' τον ίδιο μου τον εαυτό