Zananegi

متن آهنگ زنانگی از امیر رقاب

[اینترو]
من زنم زائیده عشق ، زاینده مَرد
فقط توقع زندگی کردن دارم همین

[ورس اول]
هنوز هیچ شکلی ندارم
توو یه جای تاریکم ، توو یه دشت بی انتها ام
جسمیت نی اینجا ، فاز غم ، شادی کم
هی در حال تغییر شکل ، باید دو تا تن به هم چسبیده شه
دو تا جسم توو هم میرن یکی میشن به این میگن عشق
رهگذر از یه لوله باریک ام ، من زاده یه درد ام و وارث ام
بین میلیون ها کروموزوم اینجا ام یعنی حادثه ام
یکی بود که به زمان خودش نه ماه منو حمل میکرد
دمش گرم ، مهربونیش نزدیک به خداست
فکر کنم بهش مَرد میگن ، یکی داشت منو میکشید بیرون
یکی داد میزد ، یکی درد عجیبی داشت
منم از دیدن این‌ همه شکل های عجیب ، ترسیدم یکی منو بغل کرد
منو بوسید ، با اینکه اولین باری بود که من اونو میدیدم
ُبین اون همه آدمای دور و ورم ، حس امنیت رو توو اون دیدم
فهمیدم عاشقه ، بهش چسبیدم
چند سالی من و به پشت بست ، شیر داد بهم
بیست سال که شدم اون باعث این
بود که من داشته باشم فرصت
اما من بهش اخم کردم ، قلبش و زخم کردم
اون عاشق من بود ولی من عاشق یکی دیگه شدم
اونو گذاشتم توو خونه سالمندان
بعد اونجا رو ترک کردم

[پل]
لعنتی اون مادرته (لعنتی اون مادرته) ، لختی اون ساتنته

[ورس دوم]
من یه زن ام‌
فاحشه منم؟ یا اونایی که فاحشه کردنم؟
اونی که عاشقم بود رفت و منو ول کرد
من موندم و بچه‌هام ، بی پولی با نگاه هیز صاحب خونه
با ضجه هام ، من ساخته کوره تبعیض ام
من داروی دین ام ، واسه بیمارای جنسی تجویز ام
این حق؟ تووی هر دو دنیا از عذاب لبریز ام
مثل ایران زیر آلت چنگیز ام
کلیه ام رو فروختم ، دیگه چیزی نمونده جز تن فروشی
اولش با انزجار بود بعد بی احساس شدم
یکی با عشق کارش رو میکرد ، یکی میزد توو گوشی
زن توو کل دنیا داره نقش یه بَرده
دوست دختر خوبه بی‌پرده
همسرش خوبه با پرده
ولی من زن ام که باعث نجات نژاد مردم
هر دم درد ام بیشتر ، من ضعیف ام یا تو
اسیر زیر کمر؟ آهنگر چرا تو کاوه نیستی
شهرِت پره ضحاک ، مرد من که در خاکه
لعنت اگه مردونگی به بیضه ست
اگه مردی ، زن باش
اگه مردی ، زن باش
اگه مردی واسه یه لحظه مثل من باش

[ورس سوم]
من دختر بابام ام
پول بیار خونه واسه تریاک آقام ام
همسن های من اولین روزای مدرسه‌شون
ولی من با هفت سال سن ام
سر چهار‌ راه گل فروش ام
پاره شده روپوش ام
خوابیدن توی جوب خوبه تا خونه ای که توش آرامش نیست
من پاک ترین آشغال شهر ام
اشک آرایش نیست ، تمام حسرت ام اینه
بابا منو بغل کنه ، مادر ام برگرده
یکی قلبش رو عمل کنه ، سردم از گرمای دروغی
یه شاعری پیدا بشه زندگیم‌ و غزل کنه
ما کل سال روزه‌ایم ، تو یه ماه گشنه ای
یه افطارت اندازه خوراک ماست ، دشنه ای
زندگیم توو متلک هاست ، لا به لای آدمک هاست
مسئول شهرداری تو گوشی اش هنوز هست مزه اش
یه پیر مرد بهم گفت : بیا بریم زندگی خوبه با زن های هرزه اش
من فقط یه دختر ام ، کاش همون بچگی میکشتن ام
من اینجام بخاطر اشتباه دو نفر
درد مشترک من ام ، این منم تا آینده ام
مبهم ام ، مایع حیاتت ام نه ننگ
مثل آب غافل ایم ، مومنین و مثل سنگ جامدین