Ξημερώνει (Xhmerwnei)

Αν είσαι εδώ να μου το δείχνεις πιο συχνά
Η αγάπη με τις πράξεις μιλά
Γιατί τα λόγια πια είναι αδύναμα, κάνε τη διαφορά
Κάνε πίσω μια φορά
Δώσε χρόνο στους ανθρώπους
Μη κοντράρεις συνέχεια και εγωιστικά
Οι σχέσεις είναι εύθραυστες χαλάνε για το τίποτα
Αφού βλέπουμε συνήθως τα πάντα από μια πλευρά
Ξημερώνει πρέπει να φύγω για δουλειά
Να πάω το σκύλο βόλτα μαζί της
Νιώθω πως όλα περνάνε πραγματικά
Γιατί εκείνη με κοιτάζει σαν να συγχωρεί
Τα λάθη μου κι ας μη ξέρει που έφταιξα
Δίνει αγάπη δίχως πίσω να ζητά
Δίχως αντάλλαγμα και αλήθεια νιώθω
Τυχερός που υπάρχει σ'αντίθεση με ένα κόσμο
Που σκοτώνει τα αδέσποτα εκεί βγάζει τον τσαμπουκά
Εκεί φαίνεται πόσο μικρός είναι και πόσο μίσος
Κρύβει μέσα του απ'τη στιγμή που σε αβοήθητους ξεσπά
Σε γυναίκες και παιδιά
Και αναρωτιέμαι γιατί μοιάζει τόσο δύσκολο να φύγεις
Από κάπου που δεν νιώθεις ασφάλεια και ζεστασιά
Φοβάσαι να γκρεμίσεις μα απ'τα ερείπια ίσως χτίσεις
Κάτι νέο πιο γερό και σταθερό εφόσον έχεις τα απαραίτητα υλικά
Πίστεψε με έχω αναιρέσει τόσα που έλεγα με πάθος
Δεν είσαι το ίδιο απ'τα 15 στα 29
Μεγαλώσαμε σε μια σκληρή εποχή όπου οι ευκαιρίες μας
Πήγαν τσάμπα χαμένες για να βγει το μεροκάματο
Θυσιάσαμε ταλέντα για τα σίγουρα λεφτά
Με συμβάσεις τετράωρης εργασίας να δουλεύεις
Και να βγάζεις τον μήνα με δανεικά
Κοίτα τη μουσική μας πως κατάντησε στα trends να μετράμε
Στους αριθμούς ποιος κονετζής έχει πάρει πια τη πρωτιά
Δεν θα αντέχατε ούτε μέρα δίχως σπρώξιμο απ'τα sites
Και τους managers που κράζατε όταν ήσασταν ακόμη
Underground μα η φήμη σας αποσπά
Γιατί σε τρέφει η αναγνώριση τόσο που δεν αντέχεις
Όταν η απήχηση πέφτει σου σκάνε τα υπαρξιακά
Και εγώ ένας τρελός που θα τον κρίνουν αυστηρά
Λένε κάφτε τον στη πυρά
Κι όμως δεν υπήρξα διπρόσωπος κι ανταγωνιστικός
Γιατί δεν έβλεπα νόημα σ'όλα αυτά
Με προσέγγιζαν οι ''φίλοι'' που λες
Όσο είχαν να κερδίσουν κάτι μετά απόσταση και άντε γεια
Γι'αυτό τα αδέρφια σου να μετράς με τα χρόνια όχι στα μέλια
Γιατί η ζήλια φυτρώνει απ'το πουθενά
Απ'τη μητρόπολη που ζεις πως να σκεφτείς καθαρά;
Κι είμαι στη φύση νιώθω το κύμα στα πόδια μου
Και τα μάτια ανοιχτά να ακούσω την καρδιά να χτυπά δυνατά
Ονειρεύομαι να γίνω καλός άνθρωπος κι όχι πετυχημένος
Για την άποψη των τρίτων για μένα ποτέ ξανά
Ποτέ ξανά..

Και όλο μου λες πως δεν έχεις χρόνο για μένα
Και εγώ στο τρέξιμο δεν δίνω σημασία
Κι έτσι χανόμαστε παγώνουμε μια μέρα
Και όταν σε δω ξανά σε πιάνει αμηχανία
Θυμάσαι φίλε κάποτε ήμασταν αχώριστοι
Τώρα ο καθένας κοιτάει μόνο τη δουλειά του
Όταν σε είδα ξανά ήμασταν αγνώριστοι
Καθένας ζει στο κόσμο του πίσω απ'το πρόβλημά του