Το Ίδιο (The Same)

[κουπλέ 1]
Αλλόκοτα αλλάζουνε τα πράγματα σε τόπους
Σε ξεγελάνε πλασάροντας νέους τρόπους
Χόκους πόκους, και το τίποτα μπροστά σου
Σκάει ένα χαμόγελο σα να ‘ταν η μαμά σου
Δεν είχες τι να κάνεις, δεν είχες που να πας
Πάντα ήσουν κάπου αφού πάντα είχες να φας
Τα χωράφια που τα βράδια ‘μοιαζαν άδεια
Έμπαινες, μετέτρεπες το μόχθο σε κουφάρια
Ήσουν όμορφος, ώριμος φιλόδοξος νεαρός
Οι γονείς σου μίλαγαν στους γείτονες με θάρρος
Δίχως βάρος θα γινόσουνα μεγάλος
Δάσκαλος ή μπάτσος όμως κάτι στράβωσε
Δεν ήτανε σεισμός μα σε τράνταξε
Άρχισες πιστά να διαμαρτύρεσαι που στη χάλασε
Μίλησες για ελευθερία, ενάντια στη βία
Για ευγενή παιδεία, δημοκρατία σα ν’ αγόραζες αξία
Από μανάβικο, στα μάτια σου είχε το άδικο οίκο σαθρό
Μα να σου θυμίσω, δεν ήμαστε το ίδιο
Πλάι απλά βουλιάζουμε στον ωκεανό

[ρεφρέν]
Δεν ήμαστε το ίδιο, εσύ ψάχνεις τον ίσκιο
Εγώ πουλάω θάνατο, φτυάρι και φακό
Μπορεί να μην πουλάνε μα έχω μεγάλο σπίτι
Κι όταν τα σκατά τελειώσουν θα είσαι το επόμενο

[κουπλέ 2]
Τρόμαξα με τη συνέχεια, έβλεπα την ιστορία
Σα να μην είχαμε συγγένεια. Μήπως τη βγάλω με φάρμακο
Ή την κόψω σαν κάλο απ’ το δάκτυλο
Μα πες μου τι άλλο να κάνω πέρα απ’ το να παρακολουθώ
Και να λέω «γάμησε τα». -Θα σου πω. Είναι δύσκολο μα χώσου
Ξέχνα τα ξερατά, τραγούδα στα Κολοσσαία και γκρέμισ’ τα
Τουλάχιστον βρίσε τα. Χτύπα τα. Αρχικά μ’ επιχειρήματα
Ύστερα μ’ επιχειρήματα ξανά
Την Τρίτη φορά ξεκοίλιασε τα με λεπίδα
Είναι τραγωδία που ζητά ηθοποιούς
Κι εγώ ένας μαλάκας με το ψώνιο
Οπλίστηκα με την ιδέα πως οπλίστηκα
Και μπράβο δε ζητώ, συντρόφους μόνο

[ρεφρέν]