Γαμιέται το Xάος 2

[κουπλέ 1]
Όντας μέλος των εσωτερικών διαμάχεων της φύσης αναφωνώ με σιγουριά:
Είμαστε εθισμένοι στο ψάξιμο γι’ αναλγητικά που να κάνουν σωστή δουλειά
Παρόλαυτά, κολυμπώντας σε μια όξινη θάλασσα καταστροφολογίας
Ύστερα γλύφουμε με ικανοποίηση τ’ αλάτι απ’ το κορμί μας
Ο μαζοχισμός είχε πάντα τα θετικά του. Τώρα βρίσκει καταφύγιο
Στη θέρμη που εκπέμπουν τα μεγεθυμένα γεννητικά όργανα
Μυριάδων άλφα-γάμα όρων. Η ερασιτεχνική ενασχόληση με την πολιτική
Στη στενή έννοια είναι σαν την ποδοσφαιροφιλία. Καταναλώνεις
Την ενέργειά σου μετατρέποντάς τη σε συλλογισμούς, ελπίδες
Κι ερωτοαπαντήσεις, πάνω σε κάτι για το οποίο δε σου πέφτει λόγος. Αποκοιμιέμαι
Γλυκά πάνω σε* λεκιασμένα μεσαιωνικά κούτσουρα αποκεφαλισμών
Δε περιμένω απλώς τη σειρά μου, θέλω να γίνω ο πιο αντισυμβατικός δήμιος
Όλων των εποχών. Δε ψάχνω μοδάτη κηδεία. Όταν πεθάνω αποτεφρώστε με
Ρίξτε τις στάχτες μου στην τουαλέτα. Έπειτα πατήστε καζανάκι
Ή ελάτε ν’ αγαπηθείτε με τον βδελυρό Ζαραπούστρα και το μπαλέτο του
Γράφω για να μη στέλνω στο διάολο αυτούς που με φέραν εδώ
Φοβόμενος πως θα μου κόψουν την όποια χρηματοδότηση τους επιτρέπουν
Τα χρέη να μου παρέχουν. Τα ραπς μου είναι ελαττωματικά γιατί δεν έχει πλάκα
Να γαμάω στεγνά. Φέρτε το σάλιο σας, ελάτε να αγαπηθούμε, δεν είναι δύσκολο
Απλά φανταστείτε πως ήμαστε στον αέρα. Μετά ας τιναχτούμε παρέα εκεί
Κάνοντας ανήθικα όργια, τραγουδώντας στίχους του θείου Μαρκήσιου
«Τίποτα δεν είναι εγκληματικό όταν σε κάνει να καυλώνεις και τέτοια»
Ηθικό δίδαγμα: Η ηθική δεν έχει μιλιά στο χάος
Η αντικειμενικότητα δε νοιάζεται για το τι σε ευχαριστεί ή τι σε πονάει