Theoretician

[قسمت یک | نیموش]
سی و اَندی سال گذشت
ما هنوز تو خفقانیم
جایی که ما هستیم
نابغه توش پُره
ولی جا واسه تقلا نی
همیشه طلب‌کاریم
با اینکه بدهکاریم
به وُجدانِ خودمون
چون ما هیچ‌وقت راضی نمی‌شیم
باز طمع داریم
حتی سرخاکِ مُرده‌هامون هم
هرزگاهی می‌ریم فقط
یعنی فرهنگ شده دقل‌بازی
افتخار به جا بذاری بدونِ سَرافرازی
من حرفامو تعمیم میدم
واسمم مهم نیست
کیا تحریک میشن
مهم اینه که من حرفامو دقیق میگم
چون از خودم شروع کردم
تو خودم تغییر دیدم
من سعی می‌کنم وقتی مُردم بشم اندیشه
حتی نمی‌خوام واسه هدفام بِدن ترفیع بهم
فقط می‌خوام برم سمتی که بدونِ تهدیده
بِدم تسکین به مغزی که سنجیده و فهمیده
اینجا خیلیا متاسفانه
نمی‌دونن انقلاب واس چی بود؟
و منافع واس کیه؟
تو روابط با کی موند؟
و ضوابط باز چیه؟
پروانه واس چی سوخت؟
شمع داره آب میشه
کلاغِ داشت می‌خوند
برا روباهی که پنیرش و می‌خواست
حقایق فاش میشه
از زبانِ پارسی
موند یه کلام آری حیف
نداره رسمیت برای تاریخش
شاهدیم که همدردی
مساوی با تماشاخونه شد
وقتی آتشنشانا
بودن تو خرابات رو به موت
بین مَردم فقط یه سگ وفادار بوده
چون
واسه نجات تو آوار می‌داد حتی باز جونشو
ولی پاچه‌خواری که می‌گیره از آقا پولِ مفت
فکر اینه چجوری بگیره فردا باز سودشو
یاد می‌گیره به رخ بِکشونه برا ما زورشو
یاد می‌گیره چجوری اون بشه توانا تویِ ظلم...

[همخوان | نیموش]
فریاد بزن
هنوزم امیدوارم روزا مرهم دردام بشن
ترس از ارتفاع
اشتها به اشتباه
اینجا قهرمانامون فقط تو قصه‌هان
هدف بود انتقام
وطن، خون، انقلاب
آزادی تو سلول معنی می‌گیره
هرکی بیش‌تر خون ریخت ترفیع می‌دیم بهش
آره هرکی بیش‌تر خون ریخت ترفیع می‌دیم بهش
آره ترفیع می‌دیم بهش
ترفیع می‌دیم بهش
ترفیع می‌دیم بهش
آره هرکی بیش‌تر خون ریخت ترفیع می‌دیم بهش

[Ashk-Un | قسمت دو]
مَردم پی حقایق می‌گردن
تو جهانی که رسانه و جراید بی‌رحمن
همه از سایه‌ی خودشون فراری و
من از دنیایی که توصیفش محاله می‌ترسم
به قول پناهی: می‌ترسم، پس هستم
این حرفم نه نکته‌ست، نه بذله‌ست
نه بغضم، نه سردرد
من رکنم
نه یاغی‌ام، نه هفت‌ خط
من اَشکم
که جاریم در حرکت
پس
من یه صحبتم
یه جربزه
یه خطِ فکر
یه قدرتم
که پُر شده از بَدو شعر
تا پُست مدرن
یه عقیده‌ی ثابت
یه طریقه
که لازمه واسه‌ی پیشرفتِ شهری
که همیشه یه جای کارش لَنگه
وقت که تَنگه
رنگِ واقعیت و نمیشه لمس کرد
چون پشت پرده پنهونه
تا احمقایی شبیه به تو خاکستری ببیننش
اعتقاد و عمل
خُب لازمش اینه
میهن‌ت، زیر تیررسِ استعمار خارجی
انحراف انقلاب و استبداد که واقفیم بهش
این میشه وضع کشورت
یعنی حزب باد یه افتخاره
واسه اینکه
سلطنت‌طلبا
می‌گردن دنبال انقلاب واجبی
ما چپا
تو خواب خماری نصف‌کاره غافلیم
مذهبی هامون هم
که پی استخاره، اشتباهه
صاحبین مشاغل هم
کمپرادورن
و میشه ابتکارش واسه چین
این تازه یه قسمتی از این افتضاحه
شاهدیم که سالی چند نفر خودکشی می‌کنن
زیر خفقانی سرد
و بازم سرتیتر اخبار
سهم آرتیست‌های هالیوود
و نهنگا میشن
من
نبض جنبشم
که دوست دارم مرهم زخمات بشم
من از جنسِ خودتم
من درد مشترکم
مثل شاملو
منو فریاد بزن

[همخوان | نیموش]
فریاد بزن
هنوزم امیدوارم روزا مرهم دردام بشن
ترس از ارتفاع
اشتها به اشتباه
اینجا قهرمانامون فقط تو قصه‌هان
هدف بود انتقام
وطن، خون، انقلاب
آزادی تو سلول معنی می‌گیره
هرکی بیش‌تر خون ریخت ترفیع می‌دیم بهش
آره هرکی بیش‌تر خون ریخت ترفیع می‌دیم بهش
آره ترفیع می‌دیم بهش
ترفیع می‌دیم بهش
ترفیع می‌دیم بهش
آره هرکی بیش‌تر خون ریخت ترفیع می‌دیم بهش