Σελήνη (Selini)

[Verse 1]
«Με λένε Σελήνη», μου είπε‚ την ιστορία θα πιάσω από 'κεί
Είχα πάει το παλτό μου να πάρω‚ για να την κάνω‚ όταν την εί-
Δα αγκαλιά με ένα μπουκάλι κρασί, στο υπνοδωμάτιο να κάθεται μόνη
Ενώ όλοι χορεύανε στο σαλόνι σαν να περίμενε κάποιον να μπει
Κι ήμουν εγώ ο τυχερός, που ήμουν αόρατος για 'κείνη
Ήξερα ότι τη λένε Σελήνη‚ δε χρειαζόταν να μου συστηθεί
Καθόμουν δυό θρανία πίσω, μα στην τάξη δεν είχαμε πει
Ούτε κουβέντα γιατί δεν είχα ποτέ μου το θάρρος να της μιλήσω
Είχε δακρύσει λίγο, είχε μεθύσει λίγο‚ είχε αφήσει λίγο
Την άμυνά της να πέσει κι έτσι ανοίχτηκε, λοιπόν
Κάτι είχε γίνει απόψε, δεν είναι εντάξει απόψε, μου 'πε πως
Είχε φιλήσει ένα αγόρι και δε θυμότανε ποιον
Δεν της απάντησα και μου 'πε πως γι' αυτό μου μιλά
Γιατί η σιωπή μου είναι χρυσάφι ενώ άλλοι λένε πολλά
Και δεν ακούν ούτε λίγο», λέει, «την καρδιά μου σου ανοίγω
Και θα σου πω για απωθημένα, πάθη και μυστικά» (1,2,3 και)

[Pre-Chorus]
Βασίλισσα σ' έναν θρόνο από παλτό
Είχε μεθύσει κι είχε λίγο δακρύσει
Τα λόγια ξέρει απ' έξω των τραγουδιών
Των τραγουδιών που λένε για ένα κορίτσι
Αλλά δε θέλει για 'κείνη να τραγουδήσει
Κανένας, πες της να με συγχωρέσει λοιπόν

[Chorus]
Σελήνη, Σελήνη, δε φτιάχτηκε ο κόσμος για 'μας
Εκείνοι δεν έμαθαν πόσο πονάς
Και λίγοι θα είναι μαζί μας ως το κρύο αντίο, ως εκεί που θα πας
Γιατί Σελήνη, Σελήνη, τα τραγούδια μου απόψε ματώνουν
Οι λέξεις που δεν είπα ποτέ με στοιχειώνουν
Κι αν γύρναγα στη νύχτα εκείνη δε θα σ' άφηνα μόνη σου στο σπίτι να πας

[Verse 2]
Μου 'πε πως ήξερε ποιος είμαι και ας μην είχαμε γνωριστεί
Μου 'πε συγγνώμη που νωρίτερα δε μου είχε συστηθεί
Μου 'πε πως ήμουν στην απ' έξω και πως αν ήθελα να το αλλάξω
Να μην το κάνω, γιατί σε λάθος ανθρώπους θα προσπαθούσα να μοιάσω
Μου 'πε πως ξέρει πως γράφω στίχους και πως δεν το 'πε ποτέ πουθενά
Γιατί φαντάστηκε πως ο περίγυρος θα με κορόιδευε μετά
«Γιατί είναι περίγελος όποιος πονά»
Μου 'πε «τη σήμερον ημέρα είναι το φαίνεσθαι που μετρά και το να δείχνεις πως είσαι καλά
Μου 'πε πως ήθελε να χορέψει, χωρίς οι πάντες να την κοιτούν
Και να ζητάνε κάτι από 'κείνη, να ψάχνουν μια ατάκα για να της πουν
Να κουραστεί και να ξαπλώσει, κι ύστερα να κοιμηθεί μοναχή
Να ονειρευτεί μια κενή παραλία κι έναν άδειο ουρανό κοραλί
Είχε μια αλήθεια στο βλέμμα, κι είχαν τα λόγια της μια προφορά απαλή
Ήταν κόκκινο σαν αίμα το λιτό της μαλλί
Εγώ την είχα ερωτευτεί και σαν να το είδε μου είπε «μη γράψεις για 'μένα ούτε λέξη
Γιατί εγώ δεν είμαι ηρωίδα, είμαι δειλή»
Μου 'πε τα μυστικά της όλα, σαν να 'ταν κάποιο παραμύθι
Σαν να με νανούριζε με όσα λέει στον εαυτό της πριν κοιμηθεί
Μου 'πε πως είναι καλά, μου 'πε πως μένει κοντά και στο σπίτι θα πάει
Μόνη και γι' απόψε να μη βγάλω μιλιά πουθενά
Μου 'πε πως αν η ζωή μας ήταν κάποια ταινία στο σινεμά
Κάπου εδώ θα 'ρχόταν η στιγμή που φιλιόμαστε, μα
Πάγωσα και μ' αμηχανία, κοίταξα αλλού ντροπαλά
Κι αυτή γελώντας μου χάιδεψε τα μαλλιά και σηκώθηκε
«Έπρεπε κάπως πιο νωρίς να γνωριστούμε
Σ' άλλες συνθήκες και να ερωτευθούμε» ήταν πριν φύγει τα λόγια της τα τελευταία
Ήταν για 'μένα τα πάντα, κι ας μην το πάθει πότε
Μου λείπει τόσο, και το τραγούδι της αυτό, είναι από τα πιο ωραία (Γαμώτο)

[Pre-Chorus]
Βασίλισσα σ' έναν θρόνο από παλτό
Είχε μεθύσει κι είχε λίγο δακρύσει
Τα λόγια ξέρει απ' έξω των τραγουδιών
Των τραγουδιών που λένε για ένα κορίτσι
Αλλά δε θέλει για 'κείνη να τραγουδήσει κανένας
Πες της να με συγχωρέσει λοιπόν

[Chorus]
Σελήνη, Σελήνη, δε φτιάχτηκε ο κόσμος για 'μας
Εκείνοι δεν έμαθαν πόσο πονάς
Και λίγοι θα είναι μαζί μας ως το κρύο αντίο, ως εκεί που θα πας
Γιατί Σελήνη, Σελήνη, τα τραγούδια μου απόψε ματώνουν
Οι λέξεις που δεν είπα ποτέ με στοιχειώνουν
Κι αν γύρναγα στη νύχτα εκείνη δε θα σ' άφηνα μόνη σου στο σπίτι να πας

[Outro]
Μου 'πες να κοιτάω απ' το παράθυρο όταν έχει συννεφιά και να διαλέγω ηλιαχτίδες να μαγεύομαι
Μου 'πες αν χόρευα ποτέ μου πως θα μάθαινα πολλά για 'μένα, που με τα μάτια γυμνά δε φαίνονται
Γι' αυτό, ψάχνω στα ουράνια τόξα κάθε φορά να δω αν χορεύει μόνη της μια ανεμώνη
Που τη φυσάει ένα παιδί στην παραλία κι εκείνη σκορπάει στον κοραλλί ουρανό που ξημερώνει
Κι είναι άδικο, την τελευταία σελίδα του παραμυθιού που μου διάβαζες την ήξερες ήδη
«Τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο», μου είπαν, θα μου λείψεις, Σελήνη, καλό ταξίδι