Μουσικές Καρέκλες (Mousikes Karekles)

[Verse 1]
Είμαι ο μόνος που τον σέβονται σαν καλλιτέχνη
Κι  ο λόγος που με σέβονται σαν καλλιτέχνη
Είναι  το ρίσκο που παίρνω σε κάθε μου δίσκο
Να κάνω μουσική που ούτε εγώ δεν μπορώ να χαρακτηρίσω
Είμ' ασυμβίβαστος, δεν πάω με τα μέτρα της εποχής
Γιατί  γεννήθηκα σκιά και στα φώτα που πέσαν πάνω μου να πεις
Πως  να με διαλύσουν δε θα τ' αφήσω
Αν μ' ακουμπήσεις με το χέρι σου γυμνό, θα καείς
Όλα  περνάνε, όλα έρχονται και πάνε
Γράφω για όσα θυμάμαι, γράφω για όσα θα 'θελα να 'μαι
Κάνω ραπ, κάνω ροκ
Μα το σκοτάδι μου ό,τι περιτύλιγμα και να του βάλεις, πάντοτε σκοτάδι θα 'ναι
Άκου  με, το βράδυ πάμε μία βόλτα στο χθες
Να κάνουμε τα ίδια λάθη με τις ίδιες συνέπειες
Να καθαρογράψουμε τις ιστορίες του τότε
Γιατί ξεθώριασαν οι ρίμες μου οι παλιές

[Chorus]
Είμ' ο λόγος που πολλοί 'μάθαν αυτήν τη μουσική
Γιατί δεν έκανα ποτέ απλά αυτήν τη μουσική
Είχα μια διαφορετική προσωπική αισθητική
Και μ' αγαπάνε γιατί δεν έμεινα στάσιμος εκεί
Είναι που διαφέρουμε, ξέρετε, μόνο ένα πράμα
Κι η καριέρα σας τη μόδα υπηρετεί
Φάση που άμα σε δέκα μέρες αλλάξει κανείς πια δε θα σας ψάξει
Σαν να μην είχατε υπάρξει, κανείς δε θα ενδιαφερθεί
Γι' αυτό όσο παίζει ακόμα η μουσική γελάτε
Μα όταν σταματήσει, τρέξτε στην καρέκλα για να είσαστε εκεί
Και στον επόμενο γύρο
Αλλά οι θέσεις μειώνονται και θα γίνετε όλοι λίγο πιο επιθετικοί, σαν μουσικές καρέκλες
Το hip-hop με μεγάλωσε, το rock n' roll μου έσωσε τη ζωή
Και θα 'μαι εκεί όταν τελειώσει η μουσική

[Verse 2]
Είχα τον πόθο να ακούν τη μουσική που κάνω χωρίς να πρέπει να κάνω εγώ τη μουσική που ακούν οι μάζες
Κι ειδικά τώρα που οι ράπερς δεν εκπροσωπούν τίποτα, έχω ανάγκη να σου βγάλω από τα μάτια τις γάζες
Για να δεις πως δεν αισθάνεται κανείς
Και πως όλα τα τραγούδια γράφουν για τους βασιλείς
Ενός μάταιου Σαββατόβραδου, κανείς
Δεν ασχολείται με το πώς νιώθει ο χαμένος και το πώς μαραίνονται οι ανασφαλείς
Μα είναι καιρός να ξαναγίνουμε επικίνδυνοι κι όσο
Σχολιάζουν το make up και το μαλλί, εγώ τόσο
Έχω καθήκον να εμπνεύσω μιά επανάσταση
Γιατί κάθε μου στίχος πλησιάζει τον τελευταίο που θα σκαρώσω
Και πρέπει να σε πάω μία βόλτα στο χθες
Να κάνουμε τα ίδια λάθη με τις ίδιες συνέπειες
Να καθαρογράψουμε τις ιστορίες του τότε
Γιατί ξεθώριασαν οι ρίμες μου οι παλιές

[Chorus]
Είμ' ο λόγος που πολλοί 'μάθαν αυτήν τη μουσική
Γιατί δεν έκανα ποτέ απλά αυτήν τη μουσική
Είχα μια διαφορετική προσωπική αισθητική
Και μ' αγαπάνε γιατί δεν έμεινα στάσιμος εκεί
Είναι που διαφέρουμε, ξέρετε, μόνο ένα πράμα
Κι η καριέρα σας τη μόδα υπηρετεί
Φάση που άμα σε δέκα μέρες αλλάξει κανείς πια δε θα σας ψάξει
Σαν να μην είχατε υπάρξει, κανείς δε θα ενδιαφερθεί
Γι' αυτό όσο παίζει ακόμα η μουσική γελάτε
Μα όταν σταματήσει, τρέξτε στην καρέκλα για να είσαστε εκεί
Και στον επόμενο γύρο
Αλλά οι θέσεις μειώνονται και θα γίνετε όλοι λίγο πιο επιθετικοί, σαν μουσικές καρέκλες
Το hip-hop με μεγάλωσε, το rock n' roll μου έσωσε τη ζωή
Και θα 'μαι εκεί όταν τελειώσει η μουσική

[Outro]
Ατρόμητος όσο όλοι τους τρέχουν για την τελευταία θέση
Τρέχα