Ramehye Gomgashteh

رمه ام گم شده است
شب سنگین بیابان گویا
رمه ام را دزدید
رمه ام آن همه شعری که برایت گفتم
ناگهان گم شد و رفت
حرف مردم شد و رفت

چه کسی گفت
خداوند شبان همه است
و برادر ها را
تا ته دره ی سبز
رهنمون خواهد بود
من شبان رمه ی خود بودم
و کسی آن بالا
خود شبان من معصوم نبود
غفلت من رمه را از کف داد
غفلت او
شاید

هم از این دست مرا
هم از این دست تو را
رمه را
همه را