Jomeh

توی قاب خیس این پنجره‌ ها
عکسی از جمعه‌ی غم‌گین می‌بینم
چه سیاه ئه به تن‌اش رخت عزا
تو چشاش ابرای سنگین می‌بینم

داره از ابر سیا خون می‌چکه
جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه
نفس‌ام در نمی‌آد، جمعه‌ها سر نمی‌ آد
کاش می‌بستم چشامو، این ازم بر نمی‌ آد

داره از ابر سیا خون می‌چکه
جمعه‌ ها خون جای بارون می‌چکه

عمر جمعه به هزار سال می‌رسه
جمعه‌ ها غم دیگه بی‌داد می‌کنه
آدم از دست خودش خسته می‌شه
با لبای بسته فریاد می‌کنه

داره از ابر سیا خون می‌چکه
جمعه‌ ها خون جای بارون می‌چکه

جمعه وقت رفتن ئه
موسم دل‌کندن ئه
خنجر از پشت می‌زنه
اون که هم‌راه من ئه

داره از ابر سیا خون می‌چکه
جمعه‌ ها خون جای بارون می‌چکه