Prison

یک شعر تازه دارم، شعری برای دیوار
شعری برای بختک، شعری برای آوار
این شهرواره زنده‌ است، اما بر آن مسلط
روحی شبیه چیزی، چیزی شبیه مردار
چیزی شبیه لعنت، چیزی شبیه نفرین
چیزی شبیه نکبت، چیزی شبیه ادبار
دود گرفته است افق، باز کجا سوخته
آتش آه کسی باز که را سوخته
خانه ای از دود و ه، ساخته اند خانه ای
سقف و ستون ریخته، صحن و سرا سوخته
ای خوش امید رستن از این قفس که دارم
هرلحظه بوی تعلیق هرچیز رنگ تکرار
امید اگر نبخشد، عمر دوباره من نیست
حل می شوم در اینان این جرم های بیزار
دود گرفته است افق باز کجا سوخته
آتش آه کسی، باز که را سوخته
این تل خاکستری جان من است آری این
همهمه ها ریخته، زمزمه ها سوخته