Poses Eikones

Κάποια μέρα νωρίς, ενώ πας για δουλειά
Κατά τύχη μπροστά θα με δεις
Θα ‘χω γκρίζα μαλλιά και στο βλέμμα ρωγμές
Θα ‘χουν κλείσει οι πληγές τεχνητά
Αν με ρωτάς τι θα ‘χε γίνει
Αν είχες μείνει τότε σε εμάς
Πόσες εικόνες θα ‘χα μαζέψει
Και πόσους χειμώνες θα ‘χα χορέψει για εμάς

Στο παιχνίδι που ζεις
Όσες έχεις ζωές
Να ξοδέψεις κι αν θες δε μπορείς
Κάποια λάθη ,που λες, ξεγελούν τον καιρό
Παρακάτω σε σπρώχνουν, για δες

Εγώ απ’ αυτό το «παρακάτω», μόνο το «κάτω» πάντα κρατώ