O Kutno!

Jakie to smutne – jakie to smutne –
Wysiadła miłość ze mnie za Kutnem !
Jeszcze w stolicy wsiadałem na Głównym
Z uczuciem uczuć kolosom równym –
Za Kutnem pociąg stanął i ... cześć ! –
Wysiadła miłość i poszła gdzieś

O Kutno ! O Kutno !
Wyprałoś mnie z uczuć jak płótno
O Kutno ! Okrutne Kutenko ! –
Odjęłoś mi miłość jak ręką

Próżno w Toruniu czeka dziewczyna –
Zbiegłej miłości mojej przyczyna
Jaki to smutek, ach, jaki to smutek
Gdy od przyczyny się urwie skutek !
Co robić, człowiek nie wie już sam –
O ! – jak ja znam to, jak ja to znam !

O Kutno ! O Kutno ! –
Wyprałoś mnie z uczuć jak płótno
O Kutno ! Okrutne Kutenko ! –
Odjęłoś mi miłość jak ręką

Jak to się stało, no jak to się stało
Że serce Kutna nie przetrzymało ?
Co jest w tym Kutnie, no, co jest w tym Kutnie –
Że ono nieraz jak nożem utnie ?
Aczkolwiek kiedyś było i tak –
Z Grudziądzem miałem podobny fakt

Grudziądzu, Grudziądzu
Tyś serce mi zrobił z mosiądzu
Grudziądzu, okrutny Grudziążku ! –
Uczucie-ś ukrócił w zalążku

Aczkolwiek kiedyś było i tak - *)
Z Krakowem miałem też taki fakt
Krakowie ! Krakowie !
Tyś pustkę mi zrobił w alkowie
Krakowie, okrutny Krakówku ! –
Miłości-ś mej miejscem pochówku
No – tak...