Μονοπάτια (Monopatia)

Σε μπόρες και βροχές είμασταν κοντά
Yinka και Detro πάντα σου συμπαραστέκονταν
Τα χαμόγελα της crest
Το ξες πως είμαστε οι μουσικοί παράγοντες και μαχητές
Κάτω πως δεν παίζει να το βάλω και να προσβάλλω τον μπρο μου
Μπες μέσα στο κομμάτι να καταλάβεις τον λόγο
Τα μονοπάτια να’ναι φωτεινά
Τα λόγια σκόρπια με νόημα και όραμα
Πάλι γυρνάμε στων ονείρων την οδό
Ο Νίκος ο κακός ήτανε κάποτε εδώ
Μα τωρα πρέπει να πήρε χαμπάρι
Ότι οι κουρσάροι καταφτάσαν και το πλοίο τους έχει πιάσει λιμάνι
Και Δες πως βγαίνουν και χορεύουν
Ασταμάτητα
Με μάτια γυάλινα και με βήματα ανάλαφρα
Στο πάτωμα δεν ακουμπάνε τόσο τα δάχτυλα
Που βγαίνουν απ’τις τρύπες απ’τα πάνινα τους παπουτσια
Χορεύουν όλοι τους ξανά στο θείο άκουσμα
Κι ας ξέχασαν το τραίνο που πέρασε χώρις στάση
Χάρισμα δεν με πειράζει
Θα το πάρω με τα πόδια μου ταιριάζει
Βγάλε απ’τα ακουστικά σου το μαράζι
Και Τι κανουν οι άλλοι μην σε νοιάζει να βρεις
Τι γραμμή της ζωής,μεσ’τα φώτα της πόλης που εσύ διάλεξες να ζεις
Η πορία σου να είναι ομαλή
Γλυκιά και όμορφη σαν μελωδία πάμε
Πέφτουμε μεσ’την ουτοπία σαν μετεωρίτες
Μαγεύουμε αγγίζοντας αλήτισσες και αλήτες
Είναι αγέλη που δεν σέβεται την βία,μα στην τέχνη διαπρέπει
Θέλεις ή δεν θέλεις υπάρχει λόγος παίχτη
Να ψάξεις για να βρεις την αγάπη που την καρδιά μας λιώνει όπως λιώνει το κερί
Είναι δύσκολοι καιροί κι απ’το ατσάλι πιο σκληροί
Η χαρά μας αποκεφαλίζει κάθετι στο πέρασμά μας
Υποφέρει η γενιά μας,κι η οικογενιά μας
Και μεις σαν πειρατές θα πιούμε απόψε στην υγιά μας,η γειτονιά μας
Το κακό γείνεται ομπρέλα
Είναι το ραπ του δρόμου δεν έχει αχίλλεια φτέρνα
Η ΦΑΣΗ ΘΕΛΩ ΝΑ’ΧΕΙ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΕ ΤΑ ΕΣΩΨΥΧΑ
Ξεκινώ από γειτονιές που ανατέλουν
Πυρήνας,στο πλάι μου παλιοί καλοί που θέλουν
Να γλεντάμε στου ονείρου τα πλακόστρωτα
Βλέπουμε την μουσική ακούμε αυτά που δεν λες στα ηχοχρώματα
Με μια κουβέντα περιγράφω τα ανύποτα
Και γράφει τα δες θα προβάλλουμε ψυχή κοντά στο πραλλήρημα
Βλέπω οράματα με μας να πετάμε πάνω απ’τη πόλη και να προσγειονόμαστε σε ξέφωτα
Το καραβάνι στροβυλίζεται μέσα σε δήνες
Φτιαγμένες από ρίμες μπροστά μαγεμένες λήρες
Μέσα στις φρήκες μας γινόνται οι μέρες στήρες
Μα το πανηγύρι θα ανοίξει τις ψυχής μας τις θήρες
Yoo,πάμε γι’αλλα τα καλύτερα έρχονται
Η ιστορία μας γράφεται όσο ζούμε και μαθαίνουμε
Αλάνα μια ζωή θα τα σπάω και θα πορώνομαι
Τα πιο όμορφα και ουσιαστικά δεν τα πληρώνουμε..